လျှောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းတွေပေါ်...
အမှားတွေနဲ့ မှောက်ကျ...
အနာဂတ်တွေ ခဏခဏပျောက်ရှပေမယ့်...
ငါဟာ အမြဲ မှန်ချင်ခဲ့သူသာ...
တကယ်တော့...
ငါ လုပ်ခဲ့သမျှ အမှားတွေ မဟုတ်ခဲ့...
အမှားတွေကသာ ငါ့ကို ခလုတ်တိုက်ခဲ့တာ...
ကဲ ပြော...
ငါ အပြစ်ဖြစ်လောက်တဲ့ အစစ်အမှန်တရား...
ငါ ဘာများ မှားယွင်းခဲ့သလဲ...
ဒါပေမယ့်
ငါ ထွင်းခဲ့တဲ့လမ်းက...
အမြဲ ကြမ်းတမ်းခဲ့တယ်...
ပေးခဲ့ရတဲ့ ချွေး...
နှင်းခဲ့ရတဲ့ ချစ်ခြင်း...
ခွာခဲ့ရတဲ့ မေတ္တာ...
တကယ်ဆို
ပေးဆပ်ရခြင်းတွေနဲ့သာ...
ငါ့ဘဝက ခြောက်ကပ်ခဲ့ရ...
ကဲ ပြော...
မှင်နီသားစရာ ငါ့စာမျက်နှာ...
မာတိကာမရှိတဲ့ စာတစ်အုပ်...
ဖတ်ဖို့ စိတ်ရှုပ်မှာ ငါဘာများ တတ်နိုင်မှာလဲ...
ဒါပေမယ့်
အသပ်ရပ်ဆုံး ရေးခဲ့တဲ့ ငါ့လက်ရေး...
မွေးရာပါတော့ မလှပခဲ့ရိုးအမှန်...
ငါ
ရိုးသားခဲ့တယ်...
ကြိုးစားခဲ့တယ်...
အရှေ့ကိုပဲ ဆက်လျှောက်ခဲ့တယ်...
တခါတလေတော့...
ငါ့ကိုယ်ငါ တိမ်မဖုံး...
အရိပ်မဆုံးဘဲ...
(အားလုံးနဲ့)ပြေလည်နိုင်ဖို့ ရုန်းကန်ရတာ...
ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရတယ်...
မှန်ကန်ဖို့ကို ရွေးချယ်ရင်း...
နင်းခဲ့ရတဲ့ ငါ့ဆန္ဒတွေ...
မမြင်ခဲ့လေသလား...
အမြင်မကြည်ခဲ့လေသလား...
အထပ်ထပ်နင်းတော့...
အစင်းရာတွေ ပိုထင်းခဲ့ရပေါ့...
နောက်ပြန်မလှည့်ပါဘူး...
တည့်တည့် နဲ့ မှန်မှန်...
ငါ တစ်ယာက်တည်း...
လမ်း ဆက်လျှောက်ချင်တယ်...
