လူခ်င္းလည္း ကြဲျပားလို႕...
အသံေလး ၾကားရဖို႕ေတာင္...
ေနနဲ႕ညေတြက အထားမွား...
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေအးခါးက...
တဆိတ္ စိမ္းကားလြန္းတယ္...
အာရုံအလင္းေတြ တံခါးေခါက္...
အလြမ္းေသြ႕ေျခာက္ေျခာက္နဲ႕...
မနက္မိုးေသာက္ဖို႕...
တစ္ေန႕တစ္ေခါက္ ငါ ႏိုးျပန္တယ္...
အနာဂတ္အေရး ရွာၾကံေတြး...
အတိတ္ေဝးေဝးလည္း ေရးေရးျမင္တယ္...
ပစၥဳပၸန္အတြက္ေတာ့ အလြမ္းေတး...
ဧည့္ခန္းေရွ႕က ဖုန္းျမည္သံေပးမွ...
ငါ ရင္ေအးရတယ္...
ေန႕မွာ စိတ္ေတြကိုခ်ဳပ္...
အသံတိတ္နဲ႕ ကဗ်ာေတြထုတ္...
ညညဆို အပူရုပ္နဲ႕...
ၾကယ္ေတြေရွ႕ အားအင္ယုတ္လို႕...
အားလုံးျခဳံ ဘုံထုတ္ေတာ့...
တစ္ရက္မွာ ၂၄နာရီ ရဲ႕ အလုပ္...
သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ပဲ ရွုပ္တယ္...
ေန႕အခါနဲ႕ ညသာသာ...
အခ်ိန္အခါနဲ႕ ရာသီအထာ...
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ဝါသနာ...
ငါ႔႔မွာ အခ်ိန္ျပည့္ ေဝဒနာ...
မေန႕တစ္ေန႕က အေဆြး...
အိပ္ခ်ိန္ေတြကေဝးရင္...
သူ႕ကို ေမ့ေဆး...
ငါ့မွာ ေျဖေဆး မရွိျပီ...
This poem was created when he's in Delhi.
Created By: k2tmaung (15 December 2009 Tuesday 10:43PM)