ေခါင္းစဥ္ေလးျမင္ျပီး အားရဝမ္းသာ (သို႕မဟုတ္) အံ့ဩထူးဆန္းမသြားၾကပါနဲ႕ဦးေနာ္... ဟီး... က်မကို အင္မတန္မွ အခ်စ္ေရးဘက္ စိတ္ဝင္စားေစခ်င္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမေတြ ရွိေနၾကလို႕ေလ... :P ခု ေရးမယ့္အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း စိတ္ဝင္စားတစားရွိၾကျပီး စေနာက္တာလည္းေတာ္ေတာ္ခံေနရတဲ့ က်မရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ က်မညီမေလးအေၾကာင္းပါ...
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမးဖူးၾကပါတယ္... အျမင္ကတ္တာလည္း ခံရဖူးပါတယ္... ဘာလို႕ ညီမေလးကို အဲ့ေလာက္ "တို"တာလဲတဲ့... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ "မသိပါဘူး"လို႕ပဲ... :P ေသခ်ာတာကေတာ့ သက္ရွိအားလုံးထဲမွာ က်မကိုယ္တိုင္ရယ္... က်မ မိခင္ရယ္ကလြဲရင္ က်မ ညီမေလးကို အခ်စ္ဆုံးပါပဲ...:P
တစ္ေန႕က က်မညီမေလးကိုေတာင္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္... "နင့္အေၾကာင္း ငါစာေရးမလို႕"ဆိုေတာ့ သူမက "ငါ့အေၾကာင္း ဘာေရးစရာ ေထြေထြထူးထူး ရွိလို႕လဲ"တဲ့... က်မ ႏႈတ္ဆိတ္သြားျပီး စဥ္းစားၾကည့္တယ္... ဟုတ္တယ္... ထူးထူးျခားျခားၾကီးေတာ့ မရွိပါဘူး... ဒါေပမယ့္ က်မအတြက္ေတာ့ မ႐ိုးေသာ အထပ္ထပ္ဖတ္ျဖစ္ေသာ စာတစ္အုပ္လိုပဲ... က်က္မွတ္ျပီးသားတာေတြကို လက္ေတြ႕ခ်ေရးမိခ်င္ရုံသက္သက္ပါပဲ...
ညီမေလးနဲ႕ က်မက ညီအစ္မေတြဆိုေပမယ့္ ရုပ္အဆင္းအဂၤါနည္းနည္းမွမဆင္သလို သေဘာထားေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မႈေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို (လုံးဝနီးပါးကို) ကြဲျပားဆန္႕က်င္ပါတယ္... ဥပမာ သူမက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆို အရမ္းၾကိဳက္ျပီး အသီးအႏွံေတြမၾကိဳက္တာမ်ားေပမယ့္ က်မက အသီးအႏွံဆို ဘာလာလာ အကုန္စားတာကမ်ားျပီး က်မစားေသာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရရင္ေတာင္ လက္တစ္ဖက္မျပည့္တာ... က်မက အဝတ္အစားဆို Formal သို႕မဟုတ္ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေတြ ၾကိဳက္တာမ်ားေပမယ့္ သူမက လူငယ္ဆန္တာေတြကို အၾကိဳက္ေတြ႕တတ္တာ... အဲဒီလိုမ်ိဳးေပါ့... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကြဲျပားတယ္... တစ္ခါတစ္ေလလည္း သူမနဲ႕အေနမ်ားေတာ့ သူမအၾကိဳက္ေတြ၊ စ႐ိုက္ေတြ က်မဆီကူးဆက္လာတာရွိသလို က်မအက်င့္ေတြ၊ အေလ့အထေတြ သူမဆီ ေရာက္သြားတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတာေပါ့ေလ... ဒါေပမယ့္ အဲ့လို မတူညီတာ၊ ျခားနားတာေတြ အပုံအပင္ရွိေနတဲ့ၾကားက က်မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ယေန႕ထိတိုင္ ညီညီညြတ္ညြတ္ေနလို႕ရခဲ့တာကိုက ထူးျခားမႈတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္...
က်မ တစ္ႏွစ္နဲ႕ ႏွစ္လအရြယ္မွာ ညီမေလးကို ေမြးတယ္... သူမ ေမြးလာေတာ့ မိသားစုနဲ႕အတူသိပ္မရွိျဖစ္တဲ့ က်မဖခင္ေၾကာင့္ရယ္... က်မမိခင္က ပုစုခ႐ုကေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႕ အနည္းအက်ဥ္းေသာစီးပြါးေရးေလးေတြေၾကာင့္ရယ္... ရယ္... ေတြေၾကာင့္ လူသိပ္မစိမ္းတတ္တဲ့ လူခ်စ္လူခင္လည္းမ်ားတဲ့ က်မကို မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေခၚယူထိန္းေပးျခင္းခံရတယ္ဆိုပါေတာ့... အဲလို သူစိမ္းေတြၾကား ၾကီးျပင္းတာမ်ားလို႕လားေတာ့မသိ က်မငယ္ငယ္ကတည္းက လူသိပ္မေၾကာက္တတ္ဘူး... အဲ့ဒါ က်မညီမေလးနဲ႕ စကြာတာပဲ... အဲ... က်မညီမေလးကို ဦးေဆာင္ခဲ့ရတာကလည္း အဲဒီအခ်က္က အဓိကလို႕ က်မထင္ပါတယ္... က်မ သူငယ္တန္းစ,တက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး... 88 အေရးအခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြပိတ္သြားပါေလေရာ... ေနာက္ႏွစ္ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ အသက္တစ္ႏွစ္ပဲ ကြာတဲ့ က်မနဲ႕ က်မညီမေလးအတန္းတူသြားၾကတယ္ေပါ့... သူမက မိဘနဲ႕ပဲ အေနမ်ားေတာ့ လူစိမ္းဆို ေၾကာက္တတ္တယ္... လူစိမ္းေတြၾကားဆို မေနရဲဘူး... မေနခ်င္ဘူး... က်မမွတ္မိေသးတယ္... သူမကို က်မတက္တဲ့ မူၾကိဳမွာ ထားခဲ့ေတာ့ ငိုလိုက္တာ တစ္ေနကုန္ပဲ... ဟီး... က်မတုန္းကဆို... "သမီး ဒီဆရာမေတြနဲ႕ ေနခဲ့ေနာ္"လို႕ မိဘေတြထားခဲ့တုန္းက "အင္း'ဆိုျပီး လိုက္သြားတာ မိဘေတြကို တစ္ခ်က္ျပန္လွည့္မၾကည့္လို႕ မိဘေတြကေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္တဲ့... ဟီး... အဲ့လိုကြာခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့... ေနာက္မိဘေတြက "ညီမေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္" ဘာေနာ္နဲ႕ သင္တာမ်ားလို႕လားေတာ့ မသိဘူး... စိတ္ထဲမွာ ငါ ဦးေဆာင္မွ ျဖစ္မယ္လို႕ေတြးေနမိတာ ခုထိပဲ... သူမကလည္း အစ္မရွိတယ္... အားကိုးရွိတယ္လို႕ တစ္ခ်ိန္လုံးေတြးခဲ့တာေလ...:P ခုေတာ့ သူမက အရင္လိုေတာ့ လူမေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး... အရင္လိုလည္း သူမ်ားေပၚ မမွီခိုတတ္ေတာ့ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ သူမက အငယ္မဟုတ္လား... သိတဲ့အတိုင္း ဆိုးႏြဲ႕ဗိုလ္က်တတ္တာေပါ့... အဟဲ... က်မလည္း တစ္ခါတစ္ေလ သူမကို ဗိုလ္က်တတ္ပါတယ္... ဟီး... (လာဖတ္မိလို႕ ငါ့မေကာင္းေၾကာင္းေရးတယ္ ျဖစ္မွာဆိုးလို႕... :P အမွန္တကယ္လည္း က်မ ဗိုလ္က်ပါတယ္... ဟီး...) ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းေန ၈တန္း ၉တန္းအထိ အတူတူအိပ္တာ (ရန္ကုန္မွာတုန္းကလည္း ေၾကာက္စရာအိပ္မက္မက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျပီးရင္ျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းအုံးပိုက္ျပီး က်မ ကုတင္ေပၚ ေရာက္ေရာက္လာတယ္...:P )၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိဘေတြကို အသိမေပးခ်င္တာမ်ိဳးရွိရင္ေတာင္ သူမကိုေတာ့ ေျပာျပတတ္တာ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ခဏခဏေဆြးေႏြးဖူးတာ... အဲဒါမ်ိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ပိုရင္းႏွီးတာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... :P ျပီးေတာ့ အသက္ကတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပဲကြာတဲ့အျပင္ သြားအတူလာအတူ ေက်ာင္းတက္အတူဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္ေလ...
က်မညီမေလး ငယ္ငယ္က ဉာဏ္သိပ္မေကာင္းဘူး... ဉာဏ္မေကာင္းသူတို႕ ထုံးစံအတိုင္း ဝီရိယေတာ့ အေတာ္ေကာင္းတယ္... အဟဲ... အဲဒါနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ က်မက ဉာဏ္ေကာင္းျပီး ဝီရိယနည္းတယ္... သူမက က်မနဲ႕အတူတူ စာသိပ္က်က္ခ်င္တာ... ႏွစ္ေယာက္က်က္ရင္ ပိုရတယ္တဲ့... က်မကလည္း ႏွစ္ေယာက္မက်က္တတ္ဘူး... (စာက်က္ရမွာ ပ်င္းတာလည္း ပါ,တာေပါ့ေလ...ဟီး...) အဲဒါ... တစ္ခါတစ္ေလ သူမနဲ႕ စာအတူ လိုက္လိုက္က်က္ေပးရတာေပါ့... က်မက စာထဲအာရုံရသြားရင္ စာရတာ အရမ္းျမန္တယ္... (ျပီးမွသာ ရွမ္းတာ... ေမ့လြယ္တာ...:P ) သူမက က်မထက္ ႏွစ္ဆေလာက္အခ်ိန္ယူမွ က်မဆိုသလို သူမ လိုက္ဆိုႏိုင္တာေလ... က်မကလည္း စာရသြားျပီဆိုတာနဲ႕ ဝ႐ူးဝ႐ူးနဲ႕ေအာ္ေတာ့တာေပါ့... က်မေအာ္သလို သူမ လိုက္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့ ဝမ္းနည္းျပီး ငိုေရာ... ဟီး... အဲဒါ ေနာက္ပိုင္းက်... သူမနဲ႕ စာက်က္ရင္ စာမရခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတယ္... "အာ... ငါ့ဉာဏ္ေတြ ထိုင္းလာျပီ... စာကလည္း မရဘူး..." ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့... ႐ႉး႐ႉးရွားရွားေလးလုပ္ျပရတယ္... အဲ... သူမက အားေတြဘာေတြ ျပန္ေပးေပါ့... ဟီး... အဲဒါ... သူမ စာရတဲ့အထိ အဲ့လို ညာညာရႊီးရတာ... ဟီး... ၾကာေတာ့ စာက်က္ရတာ ပ်င္းလာတာေပါ့ေနာ့... :P ေနာက္ျပီး က်မက ညသမား... စာလုပ္ရင္ ည ၁၁နာရီ ၁၂နာရီ လူေတြ အိပ္ခ်ိန္မွ စ,လုပ္တတ္ျပီး သူမက မနက္သမား... မနက္ ၅နာရီဆို ထ,စာက်က္ျပီ... က်မက အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အိပ္ယာဝင္တာ (စာေမးပြဲရွိမွ စာက်က္တာပါ...:P) က်မအိပ္ရင္ သူမကို အျမဲ ႏိႈးရတယ္... အဲဒါ ခုထိပဲ... :P စာလုပ္တဲ့အခ်ိန္လည္း ကြာေတာ့ စာအတူလုပ္တာ ရွားေတာ့ရွားပါတယ္... ျပီးေတာ့ သူမက အရမ္းစိတ္ပူတတ္တယ္... က်မက ေသြးေအးတယ္... (စာနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ေျပာတာပါ...:P ) ဆရာမက ဒါ...ဒါ...ပဲ က်က္လို႕ ေရြးေပးရင္ေတာင္ သူမက စိတ္မခ်ဘူး... စာေမးပြဲမွာ မပါရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုျပီး တစ္ခါတစ္ေလ တစ္အုပ္လုံးလည္း က်က္ခ်င္က်က္တတ္တာ... (အဲဒါေၾကာင့္လည္း B.Act (Eco) the whole uni မွာ first ရခဲ့တာ...:P ) က်မကေတာ့ ဒါ... ဒါ... ပဲ... ဟီး... ဘယ္ေတာ့မွ ပိုမက်က္ဘူး... ျပီးေတာ့ စာေမးပြဲခန္းထဲ ဝင္ခါနီးဆို က်မက စာရရ မရရ ေအးေဆး... (ငယ္ငယ္ကေျပာတာပါ... ခုေတာ့... ေျပာင္းျပန္... စာအုပ္နဲ႕ မ်က္စိနဲ႕ ခြာလိုက္ရင္ စာေမ့သြားမွာဆိုးလို႕... စာေမးပြဲခန္းထဲဝင္ခါနီးဆို... ေခါင္းက စာအုပ္ထဲ စိုက္ေနေရာ...:P ) သူမက "ငါ စာေတြ ေမ့ကုန္ျပီ... မရေတာ့ဘူး..."လို႕ အျမဲ ပူပင္စြာ ေရရြတ္တတ္တယ္... လက္ေတြလည္း ေအးစက္ျပီးေတာ့ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားတာ ျမင္ေတြ႕ရတတ္တယ္... က်မက အျမဲ သူမကို အားေပးရတယ္... မွတ္မွတ္ရရ ၇တန္းေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက အဖ်ားေတြ တအားၾကီးျပီး အတန္းတင္စာေမးပြဲ သြားေျဖတုန္းက တစ္ခါပဲ... သူမ မညည္းႏိုင္ခဲ့တာ... အျမဲ ခုံနံပါတ္က ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုေတာ့ သူမ စာေျဖေနတာ ျမင္ရတယ္ေလ... အဲဒီတစ္ခါက သူမေတာ္ေတာ္ေသြးေအးေအးနဲ႕ ေျဖတာေတြ႕ဖူးတယ္... (စိတ္ဓာတ္က်ေနတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ...) က်မမွာ ကိုယ္ေျဖထားတာ မွန္လားမွားလားမစစ္ႏိုင္ဘူး... စိတ္က သူမဆီပဲ ေရာက္ေနတာ... အခ်ိန္ျပည့္ေခါင္းေလာင္းထိုးတာနဲ႕ ေနရာက ထ,ျပီး သူမေဘးနားေရာက္သြားတာ... (ေဘးကေန စာသြားရြတ္ျပတာ...ဟီး...) ေနာက္ဆုံးေန႕လည္းျဖစ္... က်က္စာလည္း ျဖစ္ေတာ့ သူမ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတာေလ... ဆရာမက စာရြက္အတင္းလာသိမ္းေတာ့ ဆရာမလက္ၾကီးအတင္းဆြဲျပီး မသိမ္းဖို႕ ေျပာလိုက္ေသးတယ္...ဟီး... ခင္ေနတဲ့ဆရာမဆိုေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွေတာ့ သိမ္းေပးပါတယ္... ဒါေပမယ့္ သူမက ေရးမျပီးဘူးေလ... "ငါေတာ့ Aခန္း မဝင္ေတာ့ပါဘူး" လို႕လည္း ေျပာေရာ... က်မက စ,ငိုေရာ... ဟီး... ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ရွက္စရာၾကီး... အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေရးဖို႕ က်န္ခဲ့တာလဲဆိုေတာ့ ႏွစ္ေၾကာင္းတဲ့... ဟီး... ေကာင္းေရာ... က်မမွာ မ်က္ႏွာၾကီးနီျပီး (ငိုထားတာကိုး) လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုလူ ဒီလူေတြက ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္နဲ႕ စာေမးပြဲမေျဖႏိုင္လို႕ ျပန္လာတယ္လို႕ လူေတြအထင္ခံရတာ ဆိုးေရာေပါ့...:P ဒါေပမယ့္ အဲဒီႏွစ္က သူမ Aခန္းဝင္ခဲ့ပါတယ္... အဆင့္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့... ေနာက္ေတာ့ ၉တန္းေလာက္ကထင္တယ္... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူမကို ညည္းလို႕ဆိုျပီး ေျပာလိုက္တာ မွတ္ထားျပီး ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မညည္းေတာ့တာ ခုထိပဲ... သူ႕စိတ္ထဲမွာသာ ပူေနတာ အျပင္မွာ ေအးေဆးပဲ... အဲ... အဲဒီလိုလည္း သူက အမွတ္ၾကီးတယ္...
ျပီးေတာ့ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းအရာ ေသးေသးေလးကအစ သူမ မွတ္ထားတတ္တယ္... အဟဲ... အဲဒါ က်မ ခဏခဏ ခံရတဲ့အခ်က္ပဲ... က်မေျပာသမွ် အေသးစိတ္မွတ္ထားျပီး ရန္ျဖစ္ရင္ ျပန္ေျပာတယ္... (ငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ ရန္ျဖစ္ရင္ လက္ပါတာေပါ့... မွတ္မိသေလာက္ အရြယ္မွာေတာ့ စကားမ်ားတာပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္... ခ်ရင္လည္း မႏိုင္ဘူးေလ... က်မပဲ ရွုံးတာ... ဟီး...) အဲ့လို ျပန္ေျပာရင္ က်မ သိပ္စိတ္တိုတာ... က်မက မေက်နပ္ရင္ ခ်က္ခ်င္းရွင္းတာမ်ားတယ္... စိတ္ထဲ သိပ္မထည့္ထားတတ္ဘူး... (မွတ္ထားတာေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ... နည္းပါတယ္...) သူမ အဲ့လို ျပန္ေျပာတိုင္း က်မက မမွတ္မိဘူးေလ... ခံရေရာ... :P ျပီးေတာ့ ကတ္သီးကတ္သတ္လည္း သိပ္ေျပာတာ... မႏိုင္ႏိုင္ရေအာင္ ရွာၾကံေျပာတတ္တာလည္း ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး... အဲဒါ ခုထိပဲ... က်မ စိတ္ေတြအရမ္းတိုျပီး တစ္ခုခုကို ဝုန္းတိုင္းက်ဲလိုက္မွ နည္းနည္း ျငိမ္သြားတတ္တာ... အဲ့လိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာၾကီးတည္ျပီး စိတ္ထဲ မွတ္ထားလိုက္ေရာ... ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္မေျပာဘူး... တစ္ခါတစ္ေလ အားနာလို႕ ျပန္မေျပာတာကပါေသးတယ္... က်မေရွ႕မွာဆိုရင္ေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္ၾကည့္တာနဲ႕ ဘာျဖစ္သြားလဲ သိတာကိုး... ဟဲဟဲ... က်မပဲ... ဘယ္ရမလဲ... "ညီမထိ ဓားၾကည့္"ေပါ့... အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို အားမတမ္းေျပာပစ္တာေပါ့... ဟဲ... က်မက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွ လူကသာ ေသးတာ (သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လုံး အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ထြားၾကတာမ်ားတယ္...:P ) စိတ္က မေသးဘူးေလ... အားလည္းသိပ္နာတတ္တာ မဟုတ္ေတာ့ က်မဆိုရင္ နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္တယ္... အဟီး... က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၆တန္းေလာက္က ေျပာဖူးတာေလး မွတ္မိေသးတယ္... "ညီမကို ေျပာခ်င္ရင္ အစ္မမ်က္ႏွာ အရင္ၾကည့္ျပီးမွ ေျပာ"တဲ့... အဲဒီတုန္းက က်မက တစ္ဖက္မွာ အာလူးဖုတ္ေနတာေလ... ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး... ကိုယ့္ညီမ ကိုယ္ၾကည့္မိမွ တစ္ခုခုပဲဆိုတာ သိျပီး "ဘာျဖစ္တာလဲ" အတင္းလိုက္ေမးလို႕ က်မကို အရမ္းခင္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္လိုကို ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေျပာခဲ့တာ... က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဘာသံမွကို ထြက္မလာေတာ့တာ... အဟဲ... အဲေလာက္ဆို... သိေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္... က်မ ညီမေလးနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ က်မဘယ္ေလာက္ အားမနာတမ္း ေျပာတယ္ဆိုတာ...ဟီး... အဲလို သူစိမ္းေတြကိုသာ အားနာတာ ျပန္မေျပာတာ အိမ္မွာကေတာ့ သူမက ဆရာပဲ... အိမ္ကလူေတြက "အိမ္က်ယ္"လို႕ သူမကို ေနာက္ေနာက္ေခၚၾကတယ္ေလ... "အိမ္က်ယ္"ေနာ္ "အိန္ဂ်ယ္" မဟုတ္ဘူး...:P တစ္ခါတစ္ေလ သူမကို သူမ်ားေတြ ဒီလိုလုပ္တယ္...ဟိုလိုလုပ္တယ္လို႕ ဆရာသြားလုပ္ရင္ သူမက "သူကသူပဲ ငါကငါပဲ ငါက သူကငါ မဟုတ္သလို ငါကလည္း သူမဟုတ္ဘူး" အဲ... ဒါမ်ိဳး... စကားလုံးက မေသးဘူးေနာ္... အဲဒါမ်ိဳးကလည္း သိပ္ေျပာတတ္တာ... ရွိေသးတယ္ အမ်ားၾကီး... သူစိမ္းေတြနဲ႕ မရင္းႏွီးလို႕၊ အားနာလို႕သာ မေျပာရင္ေနမယ္ ေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ စကားလုံးေတြက စာေရးဆရာမ လုပ္စားလို႕ရတယ္...:P က်မက သူမကို အျမဲေျပာတယ္... "နင္ လိုင္းမွားတတ္တာ... ေရွ႕ေနလုပ္စားသင့္တယ္... နင္သာ ေရွ႕ေနဆို ေသခ်ာတယ္... နင့္အမႈသည္ ေသခ်ာႏိုင္မွာပဲ"လို႕... ကတ္ဖိုးကတ္ဖဲ့နဲ႕ မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာတတ္လို႕ေလ... တစ္ခါတစ္ေလ သူမဆီက က်မ ပညာယူရတယ္... ဟီး... က်မက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တာပဲရွိတယ္... သိပ္မေနာက္တတ္ဘူး... သူမက တစ္ခါတစ္ေလ အတည္ေပါက္နဲ႕လည္း ေနာက္ကင္ေနာက္တတ္တာ... တစ္ခါတစ္ေလ မိသားစုေတြစုံရင္ သူမကို ဝိုင္းဝိုင္း စ,တတ္တာ... အဲဒီအခါက် သူမဆီက စကားလုံးအသစ္အဆန္းေတြ ၾကားရလို႕ေလ...ဟီး... တစ္ခါတစ္ေလလည္း သူမကို ဝိုင္းဝိုင္းဟားရတယ္... ေတြးလိုက္ရင္ တလြဲေတြေတြးတတ္လြန္းလို႕ေလ... ဟီး... သူမ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရင္ေတာ့ အသံၾကားရုံနဲ႕ သိတယ္... ဘုေတြၾကီး ေျပာတာေလ... "ဟယ္... ဒါေလးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္"လို႕ မေျပာနဲ႕ "ဘယ္မွာလွလို႕လဲ လမ္းေဘးက အေပါစားၾကီးနဲ႕ တူတယ္"ဆိုတာမ်ိဳး... ဂြစာကတိုက္ေသးတယ္... ဟီး... ခုေန ေခ်ာ့လိုက္လို႕ စိတ္ေျပသြားေပမယ့္ ခဏေန ျပန္ေကာက္ခ်င္လည္း ေကာက္တာ...:P သူမ မခင္တဲ့သူေတြကေတာ့ ျပႆနာမဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ... သူမ ခင္တဲ့သူ ခ်စ္တဲ့သူဆို ေခါင္းစားဖို႕သာ ျပင္ေပေတာ့ပဲ...ဟီး... အဲလို...အဲလို...
ေနာက္ရွိေသးတယ္... တကၠသိုလ္ေတြတက္ရေတာ့ သူမနဲ႕ အခန္းမတူေပမယ့္ ေက်ာင္းတူတယ္ေလ... ေဝးလြန္းလွေသာ က်မတို႕ရဲ႕ ရြာသာၾကီးက ေက်ာင္းေတာ္ကို သူမက နည္းနည္းမွ မသြားခ်င္... က်မကလား... ဟီး.. တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဆိုတဲ့ ဘဝကို ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားခ်င္တာေလ... ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ကို မွန္လို႕... တစ္ခါမွ အိမ္ကို စာမေရာက္ဘူး...ဟီး... ဒါေတာင္ သူငယ္ခ်င္းရွိတာမဟုတ္ဘူး... တကိုယ္ေတာ္ ေက်ာင္းသူသြားသြားလုပ္တာ... (First Year တုန္းကပါ...) သူငယ္ခ်င္းေလး ရွားရွားပါးပါး ႏွစ္ေယာက္လားရွိတာ...:P တကၠသိုလ္ေတြကလည္း သိတဲ့အတိုင္း တေမွ်ာ္တေခၚမွာ ဖြင့္ထားေတာ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အတန္းမွန္ေအာင္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္နဲ႕ ေျခာက္ထားၾကတာေလ... ေက်ာင္းသားေတြက မလာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... မနက္ Ferry ေပၚမွာဆိုအျပည့္... အတန္းမွာသာ လူမရွိတာ... အဲလို...အဲလို...:P တစ္ခါတစ္ေလ က်မ က်ဴတိုရီရယ္မရွိ Roll Call ေခၚတဲ့အတန္းမရွိတာေတာင္ သူမ Roll Call ရေအာင္ သူမ အတန္းသြားျပီး သူမ နာမည္ ေခၚရင္ လက္ညိႈးသြားသြားေထာင္ေပးရေသးတယ္... သူမကေတာ့ အိမ္မွာ ဇိမ္နဲ႕... ဟီး... ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား... သူမ သူငယ္ခ်င္းေတြက သက္တူရြယ္တူ က်မကို "အစ္မ"တဲ့... တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆို ရိုရိုေသေသမ်ားေတာင္ ဆက္ဆံတတ္ၾကေသးတယ္... ဟီး... သူမ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း ခင္လို႕ေပါ့... ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္မဟုတ္လား... အထက္တန္းလိုေတာ့ ဒီလူ ဒီလူေတြၾကီး ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ... အဲဒီေတာ့... ဘယ္ေကာင္ေလး ငါ့ညီမလာစ,လဲ... လာၾကည့္လဲနဲ႕... Bodyguard ကလည္း လုပ္ရေသးတယ္... မ်က္ႏွာၾကီး စူပုပ္ျပီးေတာ့... ဟားဟား... အထက္တန္းတုန္းကေတာ့ ေယာက်္ားေလး မိန္းကေလးေတြက ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုေတြက နည္းတယ္ေလ... (က်မတို႕တုန္းကေျပာတာပါ...ခုေတာ့ မသိဘူး...:P) က်မ ညီမေၾကာင့္ ႏွစ္ခါလား သံုးခါလား... ဟီး... ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႕ စကားမ်ားဖူးတယ္... အဲဒီေကာင္ေတြကို ခုထိ ၾကည့္လို႕ကို မရဘူး...ဟီး... ေအာ္... စကားမ်ားတယ္ဆိုတယ္ဆိုတာ... ခုန္ေနရာ လုတာတို႕ ဘာတို႕ပါ... တစ္တန္းတည္းသားေတြ ႐ိုး႐ိုးသားသား စကားမ်ားၾကတာပါ...ဟီး... ခုလည္း ဘာထူးတယ္... ဒီမွာ ညီမေလးကို ၾကိဳက္တဲ့ (မိဘေတြခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးတဲ့) ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္... ညီမေလးထက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေတာ့ ငယ္တယ္... ဒါေပမယ့္ ကေလးအမူအရာမေပ်ာက္ေသးတဲ့ က်မညီမနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလးက ၾကီးတယ္ပဲထင္ရတယ္... က်မတို႕ ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ညီမေလးကို အငယ္ဆုံးလို႕ပဲ ေတြးမိတာ...:P အရင္က အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႕ က်မ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလိုေတာ္ေတာ္ခင္ပါတယ္... ဘယ္ေလာက္စစ ဘယ္လိုေနာက္ေနာက္ သိပ္စိတ္မဆိုးတတ္ဘဲ က်မကလည္း ျပန္ေနာက္တတ္တာကိုး...:P ခုေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္မရေအာင္ အျမင္ကတ္ေနမိတယ္... :P တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ စိတ္မပါရင္ စကားမေျပာဘူး... ဟီး... အဲဒါ ျပီးခဲ့တဲ့ March 2009 ညီမေလးေမြးေန႕က စတာပဲ... :P (အဲဒီေကာင္ေလးကိုယ္တိုင္ ညီမေလးကို propose လုပ္ထားေၾကာင္း က်မကို လူၾကီးအရာထားျပီး ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္... ေတာ္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာပူျပီး lecture လည္း ေကာင္းေကာင္း႐ိုက္ခဲ့ဖူး၏... ဟီး... က်မက အၾကီးပဲေလေနာ္... ေျပာသင့္တာေပါ့... ဟားဟား...) Pre Birthday လုပ္ေပးတုန္းက သူလက္ေဆာင္ေပးတဲ့ အက်ႌကို ဝတ္ေပးျပီးျပီေလ... တကယ့္ ေမြးေန႕က် က်မေပးတဲ့ အက်ႌဝတ္သင့္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား... အဲဒါ သူက သူေပးတာ မဝတ္လို႕တဲ့ ညီမေလးကို စိတ္လုပ္ေရာ... အဲဒီမွာ က်မနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေရာ... က်မကလည္း အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္... က်မ (သို႕) က်မမိသားစုဝင္ရဲ႕ ေမြးေန႕မွာ သူစိမ္းကေပးတာ မဝတ္ခ်င္တာ၊ မဝတ္ေစခ်င္တာပဲ... ဘာလို႕လဲေတာ့ မေမးနဲ႕ေပါ့ေလ... ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္နဲ႕ ခံယူခ်က္ျခင္းက မတူႏိုင္ဘူးေလ... အဲ... ေနာက္တစ္ခုက က်မ စိတ္ထဲမွာ က်မနဲ႕လာျပိဳင္တယ္လို႕လည္း ခံစားရတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ...:P အဲဒီထဲကစျပီး ပိုၾကည့္မရေတာ့တာ... ဟီး... အရင္ကလည္း ေသးေသးေလးေတြေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ... ေသးေသး ေသးေသးေလးေတြ စုလာျပီး ၾကာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးသြားတာျဖစ္မယ္...:P အဓိကကေတာ့ သူတို႕နဲ႕ သြားရင္ ငါ့ကို ငါ့ညီမက အေရးမလုပ္ေတာ့ဘူးလို႕ေတြးမိသြားတာလည္းပါသလို ငါ့ေလာက္မေကာင္းႏိုင္ဘဲနဲ႕ ငါနဲ႕ လာလာျပိဳင္တယ္လို႕ မေတြးသင့္တာေတြ ေတြးေတြးမိသြားတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ...ဟီး... အဲဒါနဲ႕ အဲလိုအေတြးေတြ မေစာင္းသြားရေအာင္ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္တာ အေတာ္ၾကာသြားျပီ... ဟီး... ၾကာဆို... ၄၊ ၅လေလာက္ေတာင္ ရွိမလားပဲ...:P က်မက ညီမေလးကို တစ္သက္လုံး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာမ်ိဳးေတာ့မရွိပါဘူး... ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ေရြးခြင့္ရွိပါတယ္... တစ္ခုပဲ က်မ သူမအေပၚ ခ်စ္သလိုခ်စ္ႏိုင္ဖို႕နဲ႕၊ က်မ သူမအေပၚ ေကာင္းသေလာက္ နီးနီး (100% လို႕ေတာ့မေျပာပါဘူး...မိဘေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕လည္း မႏိႈင္းပါဘူး... အစ္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းနဲ႕သာ ႏိႈင္းယွဥ္တာပါ...) ေကာင္းႏိုင္ဖို႕ပဲလိုပါတယ္... က်မညီမေလးက အိမ္မွာ အလတ္ဆိုေပမယ့္ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေလးကေတာင္ အစ္ကိုလိုျဖစ္ေနတာ မ်ားပါတယ္... ျပီးေတာ့ သူမက က်မတို႕လိုမဟုတ္ဘူး... အမွားနည္းတယ္... အဲ... သူမရဲ႕ အားနည္းခ်က္က အရမ္းေတြးတာ... ေတြးလြန္းေတာ့ ေတြေဝတဲ့ဘက္ေရာက္တာမ်ားတယ္... ျပီးေတာ့ အရမ္းအားနာတတ္တယ္... (က်မလည္း အရမ္းအားနာတတ္ပါတယ္... စိတ္ဆိုးစိတ္တိုရင္သာ အားနာတယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့တာ...:P ) အားနာလြန္းေတာ့ ခံရတာ မ်ားတယ္... စိတ္လည္းေပ်ာ့တယ္... ႏူးညံ့တယ္... သူမ်ားႏွစ္ခြန္း မေျပာရဘူး... သနားသြားေရာ... အဲ... အဲဒီ အခ်က္ေတြေၾကာင့္လည္း က်မက အစ္မပီပီ ေရွ႕က ကာစီးကာစီးလုပ္ေနရတာလည္း ပါတယ္... ေနာက္ျပီး သူမ အေပါင္းအသင္းရ သိပ္ကံမေကာင္းတတ္ဘူး... အျမဲ မိန္းမပီသေသာသူမ်ားနဲ႕သာ ေတြ႕ရတတ္တယ္... ဟီး... မိန္းမပီသတယ္ဆိုတာ... ျပိဳင္တာဆိုင္တာ... မနာလိုျဖစ္တတ္တာ... ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ျပီး သူမ်ားကို သာသာနဲ႕နာနာႏွပ္တတ္တာ... အတင္းအဖ်င္းမ်ားမ်ားေျပာတာ... ဘယ္လိုႏွိပ္ကြပ္ရမလဲပဲေစာင့္ၾကည့္တတ္တာ... က်န္ေသးတယ္... ဆက္ေျပာရင္ ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ့လို႕... (အဲ... မိန္းမပီသတယ္ဆိုလို႕ ေယာက်္ားေလးေတြမွာ မရွိဘူးလို႕ေတာ့ မျငင္းနဲ႕... ရွိမွာပါပဲ... က်မ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မိန္းမေတြနဲ႕သာ ဆက္ဆံရတာ မ်ားလို႕ မိန္းမပီသတယ္လို႕ေျပာတာ...:P) အဲ...အဲ့လို သူငယ္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့အတြက္လည္း က်မက ဘီလူးလိုဘာလိုလိုနဲ႕ automatically ကိုယ္ရံေတာ္ဘဝေရာက္သြားတာ...:P သူမမွာ က်မ အားက်အတူယူရတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ေပ်ာ့တယ္ထင္ရေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္အရမ္း ၾကံ့ခိုင္တယ္... ႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္တယ္... ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးလုပ္တတ္တယ္... ျဖစ္ေအာင္လည္းလုပ္တယ္... အလိမ္အညာကင္းတယ္... အေတြးသမားမို႕လို႕လားေတာ့မသိ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႕အေတြးအေခၚေတြက ေလးနက္တယ္... ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြကို က်မထက္ ပိုၾကိဳေတြးတတ္တယ္... ဟီး... ေနာက္ျပီး သူမက အေတြးသမား အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ဒီလို...ဒီလို...ဆို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံဘူး... "ဘာလို႕လဲ"ဆိုတာမ်ိဳးက သိပ္ေမးတတ္တယ္... "ဒီလိုလည္း ရတာပဲ... ဟိုလိုကဘာျဖစ္တယ္"နဲ႕ အကြန္႕ကလည္း အားၾကီးတက္တတ္တယ္... တစ္ခါတစ္ေလ က်မသိထားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေတာင္မွ သူမ လုပ္တာနဲ႕ လည္လည္ထြက္သြားလို႕ မနည္း ေသခ်ာတာေလးေတြ ျပန္ျပန္ရွာဖမ္းထားရတယ္...:P သူမက အဲဒီလို... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ သူမေတြးတာေလးေတြက သဘာဝက်ျပီး အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြကို ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း နီးရက္နဲ႕ေဝးဆိုသလို ေတြးလိုက္တာ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္သြားေလေရာ...:P
အဲ ေနာက္ျပီး "အစ္မၾကီး အမိရာ"ဆိုတဲ့စကား... သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူး... က်မအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မွန္ေလရဲ႕... သူနဲ႕သြားရင္ ကေလးအေမကို ျဖစ္လို႕... သူက က်မထက္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏုတယ္ ေခၚရမယ္... ေတြ႕တဲ့သူက ၂၀မေက်ာ္ေသးဘူးလို႕ ထင္ၾကတယ္... က်မစိတ္ထဲမွာလည္း အသက္ကြာသလို ခံစားရတယ္... အရင္တုန္းက လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္ လက္အတင္းလာခ်ိတ္တတ္တယ္... (ခုေတာ့ လက္မခ်ိတ္တာၾကာျပီ ဒီေရာက္ျပီးကတည္းက လူၾကီးလုပ္မလို႕တဲ့... လက္ခ်ိတ္တဲ့အက်င့္ ေဖ်ာက္ေနတယ္တဲ့...:P ) ရွိသမွ် ပစၥည္း က်မအိတ္ထဲ လာထိုးထည့္တတ္တယ္... phone ေတာင္မကိုင္ခ်င့္ ကိုင္ခ်င္ကိုင္တာ... သူ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကအစ လာထည့္ထားတတ္တာ... ေစ်းဝယ္ရင္ သူမ ဝယ္တာ သူမ ရွင္းတာေတာင္... က်မက သူမ card ထုတ္ျပီးရွင္းေပးရလို႕ မသိရင္ က်မက ရွင္းေပးတယ္ထင္ဦးမယ္ (password မွန္သမွ်လည္း က်မက အကုန္သိတာကိုး...:P က်မ password ေတြေတာ့ သူမ မသိတာေတြရွိတယ္...:P) တစ္ခါတစ္ေလ တကယ္ကို ကေလးအေမက်ေနတာပဲ... ေရဗူးတို႕ မုန္႕တို႕နဲ႕ ဘာမွန္းကိုမသိ ရွုပ္ရွပ္ကို ခတ္ေနတာပဲ... သူမကေတာ့ လက္ဗလာေျခဗလာနဲ႕ ေအးေဆး... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အျမင္ကတ္တာနဲ႕ တမင္ ကိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္...ဟီး... သူမ ဒီကို လာေတာ့ သူမ အိတ္ကို အစအဆုံး က်မ ထည့္ေပးရတာ... (သူမက က်မထက္ တစ္ပတ္ေစာျပီး ဒီကို ေရာက္တယ္ေလ...) အထဲမွာ ဘာပါလဲ... ဘာေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ထည့္ေပးလိုက္လဲ သူမ မသိဘူး... အဲဒါ ဖုန္းေျပာရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ Gtalk လာေျပာရင္ျဖစ္ျဖစ္ "ဟဲ့... ငါ့ ဟိုပစၥည္းေလ... ဘယ္နားမွာထားလဲ... ဒီပစၥည္းေရာ... ထည့္ေပးလိုက္လားနဲ႕ေမးေရာ... ခုလည္း ဘာပစၥည္းေမးေမး "ေနဦး... အစ္မေမးလိုက္ဦးမယ္... သူဘယ္နားသိမ္းထားလဲ မသိဘူး"လို႕ ေျဖလိမ့္မယ္... အဲဒါ သူမ ပစၥည္းသြားေမးရင္ကို ေျဖမွာ... စဥ္းစားၾကည့္ေနာ္... "အစ္မၾကီး အမိရာ" လုံးဝမေကာင္းပါ...:P ကေလးထိန္းရသလိုပဲ... ဟီး... ဒီစာေရးတာျမင္ရင္ေတာ့ စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္... က်မ မေကာင္းတာေတြ သူမ သည္းညည္းခံတာေတြလည္း ရွိပါတယ္... ဟဲ... က်မက နည္းနည္းေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ပါတယ္... က်မ လိုခ်င္တာ၊ စားခ်င္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာရွိရင္ သူမ်ားအတြက္ သိပ္မၾကည့္ေပးတတ္ဘူး... အဲဒါမ်ိဳးေတြဆို သူမက အျမဲအေလွ်ာ့ေပးတယ္... ဥပမာ... ပစၥည္းတစ္ခု ဝယ္လာရင္ က်မကို အရင္ေပးေရြးတာမ်ိဳး... တစ္ခုခုသြားစားရင္ က်မစားခ်င္တာ လိုက္စားတာမ်ိဳးေပါ့... က်မစိတ္ညစ္ေနရင္ လာအားေပးတတ္တာမ်ိဳး... က်မစိတ္ရွုပ္ေန၊ စိတ္ဓာတ္က်ေနရင္ က်မ မငိုခင္ က်မကို လာဖက္ျပီး သူမက အရင္ ငိုတတ္တာမ်ိဳးေတြေပါ့... :P က်မက Physically အႏြံတာခံလုပ္ေပးတာ သူမကက် Mentally အႏြံတာခံတတ္တာ... အဲဒီလို ေျပာလို႕ရမယ္ ထင္တယ္...:P အဲ... ေလာေလာလတ္လတ္ပဲ... က်မ သူမ ငိုေအာင္ လုပ္ထားတယ္... ဟီး... ျပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြ (13.09.09) တုန္းကေပါ့... သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႕အလႉ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားစရာရွိတယ္... က်မလည္း ဒီတစ္ေလာ အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို Pressure ရေနတာရယ္... စေနေန႕က အစ္မဝမ္းကြဲလာလို႕ သြားၾကိဳရ၊ ကူညီရနဲ႕ တအားပင္ပန္းထားျပီး အိပ္ေရးကလည္းမဝတာေၾကာင့္ (မဝဆို ညက laptop အေသးေလးကို အစ္မကို ခဏငွားမွာမို႕ စက္ထဲက File ေတြေျပာင္းရေရႊ႕ရ ဖ်က္ရနဲ႕ ေနာက္က်မွအိပ္ရတာကိုး... သူမက အိပ္ေနျပီးေတာ့..) လူက ေတာ္ေတာ္ေလး မဟန္တဲ့အခ်ိန္... သိတဲ့အတိုင္း သူမက စိတ္ပူတတ္တယ္ေလ... မနက္ ၇နာရီလား မသိ... ထျပီး သြားဖို႕ ေလာေရာ... (သူမ ဥပုသ္ေစာင့္မွာမို႕ 12 နာရီ မထိုးခင္ သြားခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ... အဟဲ...ဘုရားတရားလည္း သူမက က်မထက္ ပိုလုပ္တယ္...:P) ဒါေပမယ့္လည္း က်မက ေအးတိေအးစက္သမား ျပီးေတာ့မွသာ ေလာ ျပာေနတတ္တာ...:P (ခ်ိန္းတိုင္းလည္း ေနာက္က်တာမ်ားတယ္...:P ) ေနာက္ျပီး laptop ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းမျပီးေသး... (အမွန္ေတာ့ မလုပ္လည္းရပါတယ္) အဲဒါနဲ႕ သူမကို ေအာ္လိုက္မိတယ္... သူမကလည္း ျပန္ေအာ္ေရာ (ေအာ္တယ္ဆိုတာ လူၾကားေအာင္ ေအာ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...ဟီး... ေကာင္းေကာင္းမေျပာတာကို ေျပာတာ...:P ) စိတ္ကေတာ္ေတာ္တိုသြားျပီး ေဘးနားရွိတဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္နဲ႕ (အဲဒီအထုပ္ကို လွလွပပ ထုပ္ေနရလို႕ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ရတာလည္း ပါတယ္... :( ) "ေကာက္ေပါက္လိုက္ရ"လို႕ ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း ရြယ္လိုက္မိတယ္... သူမကလည္း "ေပါက္ရဲေပါက္ၾကည့္ပါလား"တဲ့ မခံဘူး... ျပန္ေျပာတယ္... တကယ္ေတာ့ ေပါက္မလားေနာ္... ဟီး... အဲဒါ ျပန္ခံေျပာတာကို စိတ္တိုျပီး လက္ေဆာင္ထုပ္ကိုပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္တယ္... သူမကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး... ေနာက္ စိတ္ဆိုးျပီး သြားျပန္အိပ္လိုက္တာ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ... ႏိုးလာေတာ့ သူမက မရွိေတာ့ဘူး... ေသခ်ာတယ္... သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အျပင္သြားျပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္ေလ... အဟီး... သူမက စိတ္ေတာ့ ေျပလြယ္ပါတယ္... (က်မစိတ္ေျပလြယ္တာဆိုလို႕လည္း က်မညီမပဲ ရွိပါတယ္... :P ) ညေနက် ၾကက္ဆီထမင္း ဝယ္လာတယ္... :P စကားေတြဘာေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းပဲလာေျပာတယ္... မေန႕ကမွ သူမ သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မွာ "အစ္မက ပစၥည္းနဲ႕ ကိုင္ေပါက္မယ္ဆိုလို႕"ဆိုျပီးဝမ္းနည္းလို႕ ငိုျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း လာေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္...:P က်မက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ၾကီးတယ္... အေလွ်ာ့လည္း သိပ္မေပးတတ္ဘူး... ေမာင္ေလးအငယ္ဆုံးနဲ႕ေတာင္ စကားမ်ားရင္ ၆လေလာက္ၾကာေအာင္ စကားမေျပာဘဲေနတတ္တယ္... က်မ ဖခင္နဲ႕ေရာပဲ အခန္႕မသင့္ရင္ လနဲ႕ခ်ီ စကားမေျပာတတ္ဘူး... တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းဆို ျပန္မေခၚတာ ဒီေန႕အထိပဲ... (က်မကို ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခိုက္ေအာင္လုပ္သူမ်ိဳးပါ) ဒါေပမယ့္ က်မညီမေလးဆိုရင္ေတာ့ ေန႕မကူးဘူး... သူမ လာမေခ်ာ့ရင္... အေလွ်ာ့မေပးရင္ေတာင္ က်မက စျပီး သြားစကားေျပာတတ္ပါတယ္...
အဲ... ရွိေသးတယ္... ရွိေသးတယ္... က်မကို သူမ ဗိုလ္က်တာေတြ... ဟီး... ညီမေလးက အရမ္း ကပ္စီးနဲတယ္... သူမ လက္ဖြာဖြာသုံးတာဆိုလို႕ အဝတ္အစားဝယ္တာပဲရွိတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ မုန္႕စားဖို႕ သူမကို အေဖာ္ညွိရင္ "မစားဘူး..."ခ်ည္းပဲ... ဘူးခံတာ... အဲ... သူမ မစားဘူး ဆိုလို႕ ကိုယ့္ဘာသာ ဝယ္စားျဖစ္ရင္ေတာ့ "ငါ့လည္း နည္းနည္း ေကြၽး" အဲဒါ... သူလုပ္ေနက်...:P ေနာက္ျပီး က်မကို အားက်ျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ Dec 2008 ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ နားေဖာက္တယ္ေလ... ျပီးေတာ့ က်မ နားကပ္(Fancy)ေတြ သူမ ခ်ည္းပဲ ယူတပ္တာေလ... က်မကလည္း အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္... ပစၥည္းတစ္ခုကို အတူသိပ္မသုံးတတ္တာ... (ဇီဇာေၾကာင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ...:P) သူမ ယူတာေတြကလည္း က်မပိုင္တာရဲ႕ တစ္ဝက္နီးနီးပါပဲ... ကုန္ေရာ...ကုန္ေရာ... ဒါလည္း သူမခ်ည္းပဲ အျပစ္ေျပာလို႕ေတာ့ မရဘူးေပါ့ေလ... တံငါနားနီး တံငါဆိုသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ရမွာေပါ့... သူမေရွ႕သြားျပီး အားက်ေအာင္ နည္းနည္းေနာေနာမွမဟုတ္တာ ဝယ္ျပ၊ တပ္ျပမိတာကိုး...:P အဟဲ... က်မ ဗိုလ္က်တာလည္း ရွိပါေသးတယ္... (သူမ ဗိုလ္က်တာၾကီးပဲ ေရးရင္ ေကာက္မွာဆိုးလို႕...:P ) က်မတို႕ internet လိုင္းဝယ္ေတာ့ Laptop အေသးတစ္လုံးကိုပါ installment သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ ထပ္ဝယ္ျဖစ္တယ္... အဟဲ... က်မက internet အသုံးမ်ားေတာ့ Laptop အၾကီးသုံးျပီး သူမကေတာ့ အေသးေလး သုံးရတာေပါ့... ငါက ဒါသုံးမယ္... နင္က ဒါသုံးလို႕ သတ္မွတ္ထားတာမဟုတ္ေပမယ့္ အဲလိုၾကီးကို အလိုလို ျဖစ္သြားတာ...ဟီး... ဝယ္တာကေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ေပါ့... က်မကေတာ့ နည္းနည္း ပိုထည့္ရတာေပါ့ေလ...:P အခု Laptop အေသးေလးက က်မ အစ္မဝမ္းကြဲကို ခဏငွားထားေတာ့ သူမသုံးစရာမရွိျဖစ္ေနတာေပါ့...ဟီး... သူမကလည္း internet သိပ္သုံးသူမဟုတ္... တစ္ခါတစ္ေလ online က စာသင္တာေလးဖြင့္ၾကည့္ dictionary ေလးဖြင့္ၾကည့္ေလာက္ပဲ လုပ္တာကိုး... သူ႕ account ဆို က်မ ပုံမွန္မစစ္ေပးတာၾကာေတာ့ unread mail ဆိုတာ ရာနဲ႕ခ်ီ ရွိတာေလ...:P အိမ္က Gtalk or vzo လာေခၚရင္လည္း က်မ account ကိုပဲ ေခၚတာမ်ားပါတယ္... အဟဲ... ညီအစ္မဆိုေတာ့ အျပန္အလွန္ ဗိုလ္က်တာေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ... အဟဲ... အငယ္ေတြကေတာ့ ပိုဗိုလ္က်တာေပါ့ေနာ္... ဟီး...
ညီမေလးက အရမ္းစိတ္ေပ်ာ့သလို အားလည္းအရမ္းငယ္တတ္တယ္... က်မ အဆင္မေျပရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ သူမခ်ည္းပဲ ငိုတာ... က်မ မ်က္ရည္မက်လိုက္ရဘူးေလ... "ဟဲ့...ငါ ေက်ာင္းနဲ႕ျပန္လာမွာေပါ့... ခဏျပန္သြားတာပဲဟာ..."လို႕ ေျပာလည္းမရ... ငိုခ်ည္းေနတာ... ဒါေတာင္ အလုပ္ကိစၥအဆင္မေျပတာ သူမ ေနာက္ဆုံးမွသိတာ... သူမသိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာမွန္းသိလို႕ က်မ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ခဲ့ဘူး... ပုံမွန္လိုပဲေနတာဆိုေတာ့ သူမ သတိေတာင္ မထားမိခဲ့ဘူး... က်မညီမေလးအေၾကာင္း က်မ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့...:P 2005 ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... က်မနဲ႕ သူမ တရားစခန္းအတူသြားဝင္ၾကဖူးတယ္... ေနာက္ ၁၀ရက္စခန္းကို က်မ အလုပ္က ခြင့္ရက္ရွည္မရတာနဲ႕ ၆ရက္လား ၇ရက္လားပဲေနျပီး ျပန္လာတုန္းကလည္း အထုတ္ေတြ သိမ္းထုပ္ရင္း ဘယ္ဟာက ဘယ္မွာေနာ္... ဘာကဘယ္မွာရွိတယ္ေနာ္နဲ႕ မွာေနတာ "အင္း...အင္း..." ၾကီးပဲ လုပ္ေနလို႕ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ငိုေနေရာေလ...:P ဒီကိုလာဖို႕လုပ္တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ... သူမက က်မလို လာခ်င္လို႕လာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ... သြားသင့္တယ္ထင္လို႕ သြားခိုင္းလို႕လာရတာ... ေန႕တိုင္း က်ိတ္က်ိတ္ျပီး ငိုတာ... က်မေရွ႕မွာေတာ့ ဒီတိုင္း ငိုတာေပါ့ေလ...:P သြားရေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ေလးနဲ႕... စိတ္အရမ္းမာပါတယ္ဆိုတဲ့ က်မ ဖခင္ေတာင္ "ငါ့သမီး သနားပါတယ္"လို႕ ေန႕တိုင္း ညည္းျပီး သတိရေနတာေလ... က်မ မိခင္ကဆို ေန႕တိုင္းငိုတာေပါ့... "ငါ့သမီးေလး သနားပါတယ္"ဆိုျပီးေတာ့...:P အဲဒါနဲ႕ က်မေတာင္ က်မမိဘေတြကို ေျပာလိုက္ေသးတယ္... က်မသာ အရင္ထြက္သြားျဖစ္ရင္ ဒီေလာက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကမယ္မထင္ဘူးလို႕... ဟီး... ေနာက္တစ္ပတ္ၾကာေတာ့ က်မလည္း သြားျပီဆိုေတာ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္လည္း အေဖာ္ရွိသြားျပီမို႕ အိမ္ကလည္း သိပ္စိတ္မပူေတာ့ဘူးေလ...:P က်မ ဒီကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူမက interview တစ္ခုသြားေနရေတာ့ လာမၾကိဳႏိုင္ဘူးေလ...က်မ ေရာက္တာနဲ႕ အေတြ႕ခ်င္ဆုံးက က်မညီမေလးပါ... က်မအတြက္ ငွားထားတဲ့ အခန္းကို သူမ ေရာက္လာေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ သူမမ်က္ႏွာအေနအထားကို ျမင္ရုံနဲ႕ သူမ စိတ္ေတြ အရင္လို ေပ်ာ့ညံ့ညံ့မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်မျမင္လိုက္႐ံုနဲ႕တင္ ခန္႕မွန္းလို႕ရခဲ့တယ္... အဲဒီငွားထားတဲ့အခန္းမွာလည္း မေနျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... က်မညီမေလးေနတဲ့ ဦးေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ဦးစိုးဝင္းက (စကၤာပူမွ တစ္စုတည္းေသာ ေက်းဇူးရွင္မိသားစု) အတင္း သူ႕အိမ္ေျပာင္းလာခိုင္းတာနဲ႕ ခုခ်ိန္ထိ က်မတို႕ ညီအစ္မ မခြဲမခြာ အတူရွိေနခဲ့ပါတယ္... အဟဲ... က်မေတာင္ က်မတို႕ညီအစ္မေတြရဲ႕အျဖစ္ေတာင္ ေနာက္လိုက္ေသးတယ္... တစ္ဘဝတုန္းက ငါတို႕ စုံတြဲမ်ားျဖစ္ခဲ့ျပီး အတူေနရပါေစလို႕မ်ားဆုေတာင္းခဲ့သလားလို႕...ဟီး... ဘဝေတြဆိုတာ မေျပာႏိုင္ဘူးေလ...:P
ကဲ...ဒီစာကို ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္...:P ေရးရင္းနဲ႕ စာမ်က္ႏွာလည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ... ဟီး... စာအေရးေကာင္းတာ မနက္ျဖန္ TomYam ေခါက္ဆြဲစားရေတာ့မယ္...:P စာေရးလို႕ မျပီးခင္၊ Blog ေပၚမတင္ခင္ စီစစ္ေရးကို အရင္ျဖတ္ရေသးတယ္ေလ... ဟီး... မဟုတ္ရင္ စိတ္ဆိုးလို႕ ဆုံးမွာမဟုတ္ဘူး...:P အဲဒါ ေပးအဖတ္ေကာင္းတာ ငိုသြားလို႕ LorMi ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေကြၽးျပီး ေခ်ာ့လိုက္ရတယ္... ဟီးဟီး... မနက္ျဖန္ သူမက TomYam ျပန္ေကြၽးမွာတဲ့... ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္မလားတဲ့... ဟီး... ကပ္စီးနဲက...ဟားဟား... သူမအေၾကာင္း ေရးထားတာကို ဖတ္ရင္း ရယ္လိုက္ ငိုလိုက္နဲ႕ေလ... ဟီး... စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပုံလည္းရတယ္...:P ျပီးေတာ့... ငိုခ်ပါေလေရာ...ဟီး... ဒါေတြထပ္ေရးတာေတာ့ မျပေတာ့ပါဘူး... ထပ္ငိုေနဦးမယ္...ဟီး... ဒီမွာပဲ ဇာတ္သိမ္းပါ၏...:P
(မွတ္ခ်က္- ညီမေလးအေၾကာင္း ထပ္ေမးလာသူ ရန္သူဟု သတ္မွတ္ပါမည္)
Created By: k2tmaung (26 September 2009 Saturday 12:43AM)
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...
