လြန္ခဲ့တဲ့သီတင္းႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက စေတာ္ဘယ္ရီလမ္းထက္ကေျခရာငယ္ေလးမ်ား Blog ေလးကို သြားလည္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕ေပါ့... အဲဒီမွာ Music ဆိုတာေလးေတြ႕တာနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရတာ ဝါသနာပါသူပီပီ သြားစပ္စုျဖစ္တယ္ေပါ့ကြယ္... အဲဒါနဲ႕ BoA သီခ်င္းေလးေတြ တင္ထားတာေတြ႕ေတာ့ အဲ... သီခ်င္းအသစ္ေလးေတြပါလားေပါ့ဆိုျပီး နားေထာင္ၾကည့္ျဖစ္တာေပါ့... BoA ကို က်မက ေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်တာရယ္... သူ႕သီခ်င္းေလးနဲ႕ MTV ေလးကလည္း ၾကည့္ေကာင္းတာရယ္ေၾကာင့္ ေန႕တိုင္းလိုလို နားေထာင္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့... နားေထာင္ရင္းနဲ႕ ငယ္ငယ္က က်မအေၾကာင္းေလးေတြကိုလည္း ဆက္စပ္ျပီး ေတြးျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ေလ... စာကလည္း မေရးတာၾကာေတာ့ (အပ်င္းေရာဂါ စြဲကပ္ေနလို႕...ဟီး...) ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားတာနဲ႕ ခ်ေရးျဖစ္လိုက္တာပါ...:P
ဟဲဟဲ... က်မ ငယ္ငယ္ကေပါ့... က,ခုန္ရျခင္းကို အလြန္ဝါသနာပါခဲ့ပါတယ္... ဘယ္အခ်ိန္ ဘာသီခ်င္းပဲဖြင့္ဖြင့္ ဘာအကပဲျဖစ္ျဖစ္ က,ေတာ့တာပဲ...:P က်မ မွတ္မိပါေသးတယ္... သူငယ္တန္းေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... ဖ်ာပုံဘက္နားက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ စီးပြါးေရးအေျခစိုက္ရွိတဲ့ က်မအဖိုးအဖြားေတြဆီ က်မတို႕ တစ္မိသားစုလုံး အလည္သြားျဖစ္ၾကပါတယ္... အဲဒီေနာက္ပိုင္း က်မတစ္ေယာက္တည္း ေႏြေက်ာင္းပိတ္ဆို အဖိုးအဖြားေတြရွိရာ သြားလည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... အဲဒီမွာေပါ့... ေႏြေက်ာင္းပိတ္မို႕ တကၠသိုလ္ေတြပိတ္လို႕ ျပန္ေရာက္ေနၾကတဲ့ က်မဦးေလးအေဒၚေတြလည္းရွိေတာ့ သူတို႕က စ,စရာ ေနာက္စရာ ကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္ေနေတာ့ မပ်င္းရေတာ့ဘူးေလ... မနက္အိပ္ယာႏိုးလို႕ မနက္စာစားျပီးတာနဲ႕ က်မဦးေလးေတြ အေဒၚေတြက သီခ်င္းဖြင့္ေပးေတာ့တာပဲ... အဟီး... က်မကလည္း ႏွစ္ခါေျမႇာက္ေပးစရာမလိုေအာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ က,ေတာ့တာပဲ...ဟီး... က်မတို႕အဖိုးအဖြားအိမ္က ကုန္းတစ္ဝက္ ေရတစ္ဝက္ပါ... ရြာက သေဘၤာဆိုက္ကပ္တဲ့ ဆိပ္ကမ္းေဗာတံတားနဲ႕ သုံးအိမ္ေလာက္ပဲကြာတာရယ္... အထည္ေရာင္းတဲ့ အေပါင္ဆိုင္ရွိတဲ့ ေစ်းဆိုင္အိမ္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေရာ အိမ္ေနာက္ေရာ(အိမ္ေနာက္ေဖးကေန တစ္ျခားရြာေတြက ေလွေတြနဲ႕ လာတဲ့သူေတြရွိလို႕ပါ) တံခါးေတြ ဟင္းလင္းဖြင့္ထားတတ္ပါတယ္... စားေသာက္ကုန္ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆိုင္အိမ္ မဟုတ္တာေၾကာင့္ မနက္ဆို ေစ်းဝယ္သားမ်ားမ်ားစားစား မရွိတတ္ေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕လူသြားလမ္းမွာေတာ့ လူစည္ကားေနတတ္ပါတယ္... နဂိုကတည္းကမွ ျမိဳ႕သူျဖဴျဖဴေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လို႕ နာမည္ၾကီးေနရတဲ့အထဲ အဟီး... ေကြးေနေအာင္က,ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ...:P အိမ္ေရွ႕မွာဆိုလည္း ကေလးပရိသတ္ကအျပည့္ေပါ့... ဟီး... ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ရွက္ရေကာင္းမွန္းလည္းမသိဘူးေလ... နည္းနည္းအရြယ္ရလာလို႕ ရြာကို သြားလည္ရင္ "ျမိဳ႕သူေလး မက,ေတာ့ဘူးလား" ေမးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္မိပါတယ္... ဟီး... ရွက္ေတာ့လည္း ရွက္ပါဘူး... ကေလးပဲ... ႐ိုးသားျဖဴစင္စြာ သူတို႕စိတ္ထဲရွိတာကို ဟန္ေဆာင္ျခင္းကင္းစြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲေလ... ဟုတ္ဘူးလား...:P
ေနာက္ျပီး အိမ္မွာဆိုရင္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးၾကီးတဲ့အထိ သီခ်င္းဖြင့္ျပီး ေမာင္ႏွမေတြ ဆူညံစြာ က,ၾကတာပါပဲ... ဟီး... ကိုယ္ကအၾကီးဆုံးဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္သမွ် ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးေတြက လိုက္လုပ္ၾကတာေပါ့...ဟီး... အဲလို ခဏခဏ က,ေနၾကတာ ျမင္ရင္ က်မဖခင္က က်မကို ေမးဖူးတယ္... စင္ေပၚတက္က,မလားတဲ့... အဟဲ... က်မပဲ... တစ္ခါမွ ေခါင္းမခါေပါင္... ဒါေပမယ့္ တန္ေဆာင္မုန္းပြဲေတာ္ေတြသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပီးသြားတယ္... က်မဖခင္က တစ္ခါမွ ေပးမက,ပါဘူး...:P (အရင္တုန္းက တန္ေဆာင္တိုင္ေတြဆို ရပ္ကြက္တိုင္းလိုလိုမွာ မ႑ပ္ေတြ ရွိၾကတာကိုး) အဟဲ... ငယ္ငယ္ကတည္းက ေပးမက,တဲ့ က်မဖခင္က အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ ပိုဆိုးေပါ့... သႀကၤန္ေရာက္တိုင္း စတုဒီသာေကြၽးျပီး ေရပတ္မ႑ပ္ေရာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမ႑ပ္ပါလုပ္တတ္တဲ့ က်မဖခင္ရဲ႕ အမၾကီးဆုံးက သူ႕သမီးေတြကို စင္ေပၚတက္က,ေစသလို တူမေတြကိုလည္း ေျမႇာက္ေပးတတ္ပါတယ္... သႀကန္ေရာက္တိုင္း သူမ်ားေပ်ာ္လို႕ လိုက္သာေပ်ာ္ရတယ္... မ႑ပ္မွာ ေရပိုက္ၾကီးေတြကိုင္ျပီး ေရပတ္ရတာ ပ်င္းစရာေတာ့ေကာင္းသားလို႕ ညည္းမိတဲ့ က်မတို႕ကို က်မမိခင္က ညီမဝမ္းကြဲ အစ္မဝမ္းကြဲေတြနဲ႕ စင္ေပၚတက္ သြားက,ေပါ့လို႕ ေျမႇာက္ေပးတတ္ေပမယ့္ က်မဖခင္က အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ စကားေတာင္ အစမခံပါ...:P (အဟဲ... ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေျပာတာပါ... ခုၾကီးလာေတာ့ ကေလးေတြနဲ႕ေရာျပီး မက,ခ်င္ပါဘူး... ဟီး... ေရပက္ခံထြက္ဖို႕ပဲ တာဆူေတာ့တယ္... တစ္ရက္ျဖစ္ျဖစ္ ေရပက္ခံမထြက္ရရင္ အိမ္မွာပဲ လွိမ့္ပိန္႕ေကာက္ေနတတ္တာ...:P )
မွတ္မွတ္ရရ ငါးတန္းေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက ေက်ာင္းကပြဲမွာ ပါဝင္ခဲ့ဖူးပါတယ္... ငါးတန္းေက်ာင္းသူေတြထဲကေန မိန္းကေလး (၁၂)ေယာက္ေရြးျပီး "ပန္းကမ ၻာေမွ်ာ္စင္"သီခ်င္းနဲ႕ က,ၾကတာပါ... ပထမတစ္ခါ လူေရြးတုန္းက က်မမပါ,ပါဘူး... ေနာက္ အဖြဲ႕တည္းက တစ္ေယာက္ထြက္သြားတာရယ္... ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲက,ရတာမို႕ အဖြဲ႕ထဲက တစ္ေယာက္က က်မလိုပဲ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ဂလန္ဂလားပုံစံျခင္းဆင္ေတာ့ က်မကို ဆရာမေတြက ေရြးျဖစ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့... အဲ... ရွင္းရဦးမယ္...:P က်မ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အရပ္ရွည္ပါတယ္... အတန္းထဲမွာ က်မထက္ ရွည္တာဆိုလို႕ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္... ၾကီးလာမွသာ အရပ္ကဆက္မရွည္ေတာ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာ္တက္သြားၾကတာပါ...:P က်မ အစ္ကိုဝမ္းကြဲ၊ အစ္မဝမ္းကြဲေတြကလည္း က်မငယ္ငယ္က အရပ္ရွည္တာမို႕ Model လုပ္မလားဆိုျပီး... အျမဲေနာက္တတ္ပါတယ္... ဟီး... အရမ္းအေနာက္သန္တဲ့ က်မဦးေလးေတြ၊ အေဒၚေတြကလည္း ငယ္ငယ္က အရပ္ရွည္တဲ့ က်မကို Model ဗ်ိဳင္းလို႕ ေနာက္ျပီး ေခၚၾကတယ္... Model ဆိုတာ အရပ္ရွည္ရွည္ လည္ပင္းရွည္ရွည္နဲ႕မို႕ေလ...:P (အဲဒီနာမည္ လာမေခၚနဲ႕ေနာ္... စိတ္ဆိုးျပီး လိုက္ထိုးမွာ...ဟီး...) အဲ... အဲဒါနဲ႕... လူေရြးခံရေတာ့ ေပ်ာ္ျမဴးေနတာေပါ့... ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္လုပ္ မိဘခြင့္ျပဳခ်က္ကို ယူေနက်ဆိုေတာ့ ေခါင္းကလည္း မျငိမ့္ရဲဘူးေလ... အဲဒါနဲ႕ ဦးေလးအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ရပါတယ္... အဲဒီတုန္းက က်မတို႕အိမ္မွာ ဖုန္းမရွိေသးလို႕ေလ... ဦးေလးကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ... က,ခ်င္ကဆိုေတာ့ ဆရာမကို က,မယ္လို႕ ေျပာလိုက္တာေပါ့... ေနာက္ အိမ္းလည္းေရာက္ေရာ က်မဖခင္က လုံးဝေပးမက,ပါ...:( ေနာက္ေန႕ စေနေန႕မနက္ အဖြဲ႕ထဲမွာပါတဲ့ က်မအခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းက က်မကို လာေခၚပါတယ္... က်မတို႕က အေပၚထပ္ဆိုေတာ့ သူမက ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနရတာေပါ့... က်မဖခင္က မက,ရဘူးဆို မက,ရဘူးပဲတဲ့... က်မလည္း ငိုမဲ့မဲ့နဲ႕ေပါ့... ငိုေတာင္ငိုျဖစ္တယ္ထင္ပါတယ္... ဟီး... ေနာက္ မက,ေတာ့ဘူးလို႕ သူငယ္ခ်င္းကို ဆင္းေျပာရတယ္... က်မမိခင္က က်မကို သနားလို႕ထင္ပါရဲ႕ က်မဖခင္ကို ဝိုင္းေျပာေပးပါေသးတယ္... ေနာက္ ေစ်းသြားမယ္ဆိုျပီး က်မကို ေခၚ... အကေလ့က်င့္ေနတဲ့ က်မဆရာမအိမ္ကို လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္... ဆရာမကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပေပါ့... :P သူတို႕က ေလ့က်င့္ျပီးၾကတာ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ ရွိျပီထင္ပါတယ္... အစပထမေတာ့ အိုးနင္းခြက္နင္းနဲ႕ေပါ့... အဲဒီတုန္းက ကက္ဆက္ကလည္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ မသိပါဘူး... သီခ်င္းဖြင့္မရတာနဲ႕ ဒီအတိုင္း အက,တိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိပါပဲ... သီခ်င္းမၾကားဖူးလို႕ သီခ်င္းအဆိုေကာင္းတဲ့ က်မမိခင္က "ေမျမိဳ႕ သို႕မဟုတ္ ျပင္ဦးလြင္~~~" အစရွိတဲ့ သီခ်င္းကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဆိုျပျပီး က်မကို သီခ်င္းသင္ေပးပါေသးတယ္... က်မဖခင္ကေတာ့ သိပ္မၾကည္ဘူးေပါ့ေလ...:P ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို ဆရာမအိမ္မွာ တစ္ေနကုန္သြားအက,တိုက္... ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ရက္ဆို... အတန္းမရွိတဲ့အခ်ိန္တို႕ မုန္႕စားခ်ိန္တို႕ဆို ေက်ာင္းခန္းမမွာ သြားအက,တိုက္ၾကတာေပါ့... အက,သင္ေပးတဲ့ ဆရာမနာမည္က ေဒၚေမာ္ေမာ္တင္တဲ့... က်မနာမည္ကို ေနာက္ဆုံးက "ေမာင္" ျဖဳတ္ျပီး ေခၚတတ္ပါတယ္... က်မကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္ပါတယ္... မွတ္မိပါေသးတယ္... အဲဒီတုန္းက က်မဝတ္ရတဲ့ အက်ႌနဲ႕ ကိုင္ရတဲ့ ပဝါေလးက အနီေရာင္ေလး... ႏွစ္ခ်ိန္ေက်ာင္းမို႕ ေက်ာင္းက,ပြဲမွာ ႏွစ္ခါက,ရပါတယ္... အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မတို႕ ေက်ာင္းက မူလတန္းေက်ာင္းနဲ႕ မေပါင္းေသးေတာ့ ငါးတန္းေက်ာင္းသူေတြက ေက်ာင္းမွာ အငယ္ဆုံးေပါ့ေလ... အဟဲ... က်မတို႕အဖြဲ႕က အဲဒီေက်ာင္းကပြဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး နာမည္ၾကီးသြားပါေသးတယ္... အဲ...ေျပာရဦးမယ္... က်မတို႕က အစီအစဥ္ နံပါတ္(၃)မွာ က,ရပါတယ္... ႏွစ္ခ်ိန္ေက်ာင္းမွာ ပထမအခ်ိန္က အတန္းၾကီးေတြေလ... ေနာက္တစ္ခ်ိန္က က်မတို႕ အငယ္တန္းေတြ... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်မတို႕ အငယ္တန္းေတြ လာၾကည့္တဲ့အလွည့္မွာ ရယ္လည္းရယ္စရာေကာင္းသလို ရွက္လည္းရွက္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး ရွိခဲ့ပါေသးတယ္... သီခ်င္းစဖြင့္ဖြင့္ျခင္းမွာ အဖြဲ႕ဝင္ ၁၂ေယာက္လုံးက ဒူးေထာက္ထိုင္ေနၾကျပီး က်မနဲ႕ က်မနဲ႕တြဲရတဲ့ တစ္ေယာက္က ပဝါေလးေတြ စေျမႇာက္ျပီး က,ရတယ္ေလ... ကက္ဆက္က ဘာျဖစ္တယ္ မသိပါဘူး... ထိုင္ရာက အထမွာ ရပ္သြားပါေလေရာ... ကုန္းကြကြနဲ႕ ထိုင္ရမလို ထရမလိုနဲ႕ ေအာက္က ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ရယ္ေရာေလ... ႏွစ္ခါလား သုံးခါလားမသိေပါင္... အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ထိုင္လိုက္ထလိုက္နဲ႕ေပါ့... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပထမဆုံးနဲ႕ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ စင္ေပၚတက္က,ခဲ့ဖူးတဲ့ အမွတ္တရ အခ်ိန္ေလးေတြကိုေတာ့ အခြင့္သင့္တိုင္း မွတ္မိေနဆဲပါပဲ... (ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ေက်ာင္းကပြဲ မရွိေတာ့ဘူးေလ...)
အဲ... ေနာက္ထပ္ အမွတ္တရရွိေသးပါတယ္... က်မတို႕၅တန္းႏွစ္တုန္းကပါပဲ... State ေက်ာင္းေတြကေန ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ လႊတ္တာရွိတယ္ေလ... က်မတို႕က '88 မွာ ႏွစ္ေအာက္ထားေတာ့ လူေရြးတဲ့စာရင္းမွာ ႏွစ္ေအာက္တဲ့ က်မတို႕က Automatic မပါဘူးေလ...:P ဒါေပမယ့္ က်မနဲ႕အတန္းတူတဲ့ က်မညီမေလးကေတာ့ ငါးတန္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ကိုယ္စားျပဳ ေရြးတဲ့အထဲမွာပါ,ပါတယ္... အဲဒီမွာ သူမကို ျမန္မာအက သင္ေပးရတယ္ေလ... သူမကလည္း က,တာကိုေတာ္ေတာ္ေလး ဝါသနာပါတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြကို ရွည္ေရာပဲ... သင္ေပးရတာ...:P ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးကလည္း ညီမေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္... ေနာက္ဆုံး ေက်ာင္းကိုယ္စားျပဳ စကာတင္ႏွစ္ေယာက္ကိုယွဥ္ေရြးတဲ့အထိ ျပိဳင္ရပါတယ္... ဒါေပမယ့္ တကယ္ေရြးေတာ့ စကာတင္ႏွစ္ေယာက္လုံးကို မေရြးခံရဘဲ တစ္ခါမွ ျပိဳင္ပြဲထဲမပါဖူးတဲ့ တစ္ေယာက္ကို ျမိဳ႕နယ္ျပိဳင္ပြဲမွာ သြားျပိဳင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္... အဟဲ... မလြတ္မကင္းေတြ ပါလို႕ ေျပာေတာ့ဘူး... ဒီနားမွာပဲ ရပ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္... ဟဲဟဲ...:P အဲဒီတုန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ရယ္ရပါတယ္... အိမ္မွာ သူမကို အက,သင္ေပး... သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ဆုံရင္ လူေရွ႕မွာ မက,ရဲမွာဆိုးလို႕ သူမကို က,ခိုင္း... အဆင္မေျပရင္ ကိုယ္ကပါ ဝင္ဝင္က,ရေသးတာ...ဟီး... အမွတ္တရပါပဲ...
ေနာက္... က,ရတာကို ေတာ္ေတာ္မုန္းသြားတဲ့ အေၾကာင္းရွိပါေသးတယ္... (၇)တန္းႏွစ္မွာေပါ့... ပန္းပြါးအဖြဲ႕ဆိုျပီး လူေရြးတယ္ေလ... တစ္ေက်ာင္းလုံးမွာ ရွိတဲ့ (၇)တန္းေက်ာင္းသူေတြထဲကမွ အရပ္အရမ္းပုတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြရယ္... မ်က္မွန္ထူထူတပ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြရယ္... ေနာက္ ေဆးစာအရ က်န္းမာေရးအရ က,လို႕မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ျပႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြရယ္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို မက,မေနရ က,ၾကရပါတယ္... ေနာက္ အဲဒီထဲကမွ တစ္လေလာက္ ေလ့က်င့္ေပးျပီးမွ အေယာက္(၄၀) ျပန္ေရြးတာပါ... က်မတို႕ A ခန္းက အမ်ားဆုံးေပါ့ ၁၀ေယာက္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္... ျပီးေတာ့ (၇)တန္းႏွစ္မွာ ထမီက ဝတ္ေနရျပီေလ... ထမီနဲ႕ ဗမာအက်ႌနဲ႕ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ေနာ္... ဒုကၡနဲ႕လွလွနဲ႕ ေတြ႕ေရာပဲ... ေနာက္ပိုင္း လူေရြးျပီးသြားေတာ့ အျပင္ဝတ္ ခါးရွည္တဲ့ အက်ႌအပိုတစ္ထည္ ထည့္ထည့္လာရတာေပါ့... အဲဒီတုန္းက က်မတို႕ ပန္းပြါးအဖြဲ႕က ေလွသဘင္ပြဲအတြက္ အဓိက အက,တိုက္ရတာပါ... ၾကားထဲ ဘာပြဲညာပြဲဆိုလည္း ပါေလရာငပိခ်က္က လုပ္ရပါေသးတယ္... ေနာက္ျပီး အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲေတာ္လားမသိ ရန္ကုန္မွာ လုပ္လို႕ ကဗ်ာလြတ္ဆိုျပီး ေက်ာင္းသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အက,တိုက္ရပါေသးတယ္... က်မတို႕ A ခန္းမွာဆို မ်က္မွန္ထူထူတတ္တဲ့သူရယ္... အရပ္ပုတဲ့သူေတြရယ္ပဲ က်န္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာလြတ္အဖြဲ႕က ေက်ာင္းသူေတြက ေတာ္ပါေသးတယ္... အဲဒီပြဲျပီးရင္ ျပီးေရာေလ... က်မတို႕က မျပီးႏိုင္မစီးႏိုင္... ၇တန္း ၈တန္း ၉တန္း... ဒါေတာင္ တစ္ခါတုန္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ၾကီး လာေခၚပါေသးတယ္... ငါပဲ... မသြားေပါင္... ဟီး... ေက်ာင္းလည္းဖြင့္ေရာ... မသြားတဲ့သူက လက္ခ်ိဳးေရလို႕ရလို႕ နာမည္ၾကီးနဲ႕ တပ္ျပီး ဆူခံရေလေရာ... (အဖြဲ႕ထဲကသူေတြကလည္း ဆရာမကိုဆို တုန္ေနေအာင္ ေၾကာက္ၾကတာကိုး...) အဲ... မွတ္မိပါေသးတယ္... ဘာတဲ့... ဆရာမက... "ဓာတ္ပုံမွန္ေပါင္သြင္းျပီး စံျပေက်ာင္းသူဆိုျပီး ခ်ိတ္ထားမယ္"တဲ့... အဟဲ... က်မတို႕ညီအစ္မကို ဆူတာ... k2tmaung ပဲ... "ဟုတ္ကဲ့... ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီးရင္ လာေပးပါ့မယ္"လို႕ အကြန္႕တက္လိုက္ေသး...:P ဆရာမက စိတ္ဆိုးပုံေတာ့ မရပါဘူး... (စိတ္ေကာင္းဝင္ေနလို႕...မဟုတ္ရင္လား...လား...:P ) ျပဳံးျပဳံး ျပဳံးျပဳံးနဲ႕ ဆူလိုက္တာေတာ့ နားေတြကို ျငီးေရာပဲ...:P တကယ္ေတာ့ အက,တိုက္ရတာ မလြယ္ပါဘူး... စာသင္ခ်ိန္လည္းပ်က္ပါတယ္... ေက်ာင္းဆင္းမွ ေလ့က်င့္ရင္လည္း က်ဴရွင္ခ်ိန္ ပ်က္ပါတယ္... ေနာက္ျပီး ကြင္းေတြထဲမွာ သြားေလ့က်င့္ရရင္ ေနပူထဲမွာဆိုေတာ့ အရမ္းလည္း ပင္ပန္းပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ မိုးရြာထဲမွာ... ေနာက္ျပီး ပြဲတစ္ခုသြားရမယ္ဆို ရက္ဆက္ေလ့က်င့္ရတာ... အသားေတြဆို မည္းလို႕ေပါ့... ဒါေတာင္ က်မတို႕ေက်ာင္းက ျခံနဲ႕ဝန္းနဲ႕မဟုတ္လို႕ ေက်ာင္းထဲေလ့က်င့္ရတာမို႕ ေတာ္ေတာ့တယ္... တကယ္ပြဲၾကီးရင္ အားကစားကြင္းေတြထဲ ေန႕တိုင္းကို သြားေလ့က်င့္ရတာပါ... မနက္ဆိုလည္း မိုးမလင္းေသးဘူး... ထ,ရေရာ... မုန္းပါ့... အဲ... ေျပာရဦးမယ္... က်မတို႕အခန္းထဲက အတန္းေဖာ္ေတြအေၾကာင္း...:P က်မတို႕ အတန္းေဖာ္ေတြအားလုံးကလည္း အရမ္းကို ညီပါတယ္... စာသင္ေနတုန္း ေလ့က်င့္ဖို႕ဆိုျပီး လာေခၚရင္... က်မတို႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ျပဳံးျပျဖစ္တယ္ဆိုရင္ သေဘာေပါက္ျပီ... အက,သြားမတိုက္ဘဲ စာဆက္သင္ၾကေရာ... ဆရာမက နဂိုကမွ ေဒါသက ၾကီးၾကီးေလ... က်မတို႕ မသြားၾကေတာ့... မလာမခ်င္းကို လူလႊတ္ေခၚေရာ... က်မတို႕ကလည္း အုပ္စုေတာင့္တယ္ေလ... လူတိုင္းကိုေတာ့ လိုက္မ႐ိုက္ႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား... မသြားဘူးေပါ့... ဟီး... ဆရာမေရွ႕ေရာက္ရင္ေတာ့ နားပူျပီသာမွတ္... အဲ... ဆရာမ အျမဲေျပာေနက် စကားရွိပါတယ္... "နင္တို႕ A ခန္းက ေက်ာင္းသူေတြကို ေဝါနဲ႕ လာပင့္ရမွာလား"တဲ့... က်မတို႕ကလည္း တိုင္ပင္ထားသလားထင္ရပါတယ္... အသံတိတ္နဲ႕ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကို "ေပါင္ခ်ိန္စီးတဲ့ေဝါ"လို႕ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္... ဟီး... ေနာက္ျပီး အတန္းလိုက္လူစီရင္ ေရွ႕ဆုံးညာဘက္ေဒါင့္... ဒါမွမဟုတ္ အလယ္ဒုတိယလိုင္းမွာ အျမဲရွိတတ္တဲ့ က်မ ေန႕တိုင္းလိုလို ဆူခံထိပါတယ္... မေမာမပန္း က်မနာမည္အရွည္ကို အျပည့္အစုံ ေခၚျပီး "ဘယ္လိုက,ေနတာလဲ" ဘာလဲ ညာလဲနဲ႕ ဆူတတ္ပါတယ္... ပထမတုန္းကေတာ့ ရွက္တာေပါ့... ကိုယ့္နာမည္ေခၚဆူလိုက္တာနဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးနီျပီး စိတ္လည္းဆိုးမိပါတယ္... ေနာက္ေတာ့လား... ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္လို႕ကိုမထင္ပါ... ေဘးကသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ႐ိုးေနေတာ့ အားလည္းမေပး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတာေလ...:P အဟဲ... အဲဒီအက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ ၉တန္းမွာ ဆရာမ က်မတို႕ အတန္းကို စာလည္း သင္ေရာ စာေမးတိုင္း က်မနာမည္ပါ,ပါေလေရာ... ပန္းပြါးအဖြဲ႕မွာ က်မတို႕ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လုံးပါေပမယ့္ ဆရာမက က်မကို ပိုခ်စ္ပုံရပါတယ္... အျမဲ နာမည္ေခၚျပီး စာေမးေရာပဲ... ဟီး...
မွတ္မိပါေသးတယ္... တစ္ခါကေပါ့... ဆရာမအခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ တစ္ျခားဆရာမ မဝင္ႏိုင္လို႕ ျဗဳန္းတိုင္းၾကီး အစားထိုးဝင္လာျပီး စာေမးပါေလေရာ... ကံကဆိုးခ်င္ေတာ့ က်မက စာမက်က္ထားဘူးေလ... ေဇာေခြၽးေတြပ်ံေရာေပါ့... ထုံးစံအတိုင္း ပန္းပြါးအဖြဲ႕က ေက်ာင္းသူေတြနာမည္ေတြကို တန္းစီ ရြတ္ေခၚျပီး စာေမးပါေလေရာ... မပါမျဖစ္ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာမွာသိေတာ့ က်မလည္း အသဲအသန္ ကုန္းရုံးျပီး စာက်က္ရေတာ့တာေပါ့... ကံေလးကေကာင္းေတာ့ ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ က်က္ေနတုန္းမွာ ဆရာမကလည္း မေမ့မေလ်ာ့ က်မနာမည္ကို ေခၚပါေလေရာ... ေဘးကေရာ... ေရွ႕ေရာ ေနာက္ေရာက သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း က်မ စာမက်က္ရေသမွန္းသိထားၾကေတာ့ လန္႕သြားၾကျပီး ဟဲ့... စာရျပီလားလို႕ ဝိုင္းေမးၾကတာေပါ့... က်မလည္း ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့ အားလုံးပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ေပါ့... အဟဲ... က်မပဲ... မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ရဲ႕ စာႏွစ္ေၾကာင္းသုံးေၾကာင္းေလာက္ကို ဉာဏ္အားကိုးျပီး ေခါင္းထဲ အတင္း႐ိုက္သြင္းရတာေပါ့... ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႕က ဆရာမေဘးမွာ ေက်ာင္းသားေတြၾကီးပဲ... ငါေတာ့ စာမရဘူးဆိုရင္ သြားျပီလို႕လည္း ေတြးမိသြားေပမယ့္ မွင္ေသေသနဲ႕ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အေခၚမွာ ဆရာမေရွ႕ သြားထိုင္လိုက္တာေပါ့... ဆရာမက "ဆို"ဆိုတာနဲ႕ ကရားေရလႊတ္သလို ဝ႐ူးဝ႐ူးနဲ႕ဆိုတာေပါ့... ဟီး... နဂိုကတည္းက က်မက စကားေျပာျမန္သူေလ... တစ္တန္းလုံးကလည္း စာက်က္သံ၊ စကားေျပာသံေတြနဲ႕ ဆူေနတာလည္းပါေတာ့... က်မ ဘယ္နားကစာကို ဘယ္လိုဆိုသြားလဲ ဆရာမလည္း မ်က္စိလည္သြားတယ္... ဟီး... စာအုပ္ၾကီးကိုင္ျပီး ဘယ္နားေရာက္သြားျပီလဲ ရွာေနေတာ့တာေပါ့... စိတ္ထဲက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိနဲ႕ပဲ ေနာက္ကက်ားလိုက္သလို ဆိုလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ကို ေရာက္ေရာပဲ... ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္မွာမွ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းကိုပဲ ေသခ်ာက်က္ထားေတာ့... မရတာေတြ ေက်ာ္ခ်ျပီး @$^*%# ျဖစ္ပါသည္ ဆိုျပီး ဆုံးလိုက္တာေပါ့... ဟီး... ျပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ထိုင္ေနလိုက္တယ္ေလ... ဆရာမက ျပီးျပီလားတဲ့... ျပီးသြားျပီလို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာေတြဆိုသြားမွန္းေတာင္ မသိဘူးတဲ့... ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဆိုတဲ့... ကြိဳင္ေရာပဲေလ... ဒီတစ္ခါ နည္းနည္းေလးေႏွးဆိုလိုက္ျပီး ထုံးစံအတိုင္း ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေလ ပိုျမန္ျမန္ဆိုေလေပါ့... ျပီးခါနီးက် ပထမတစ္ခါအတိုင္း $%#@&*ျဖစ္ပါသည္ေပါ့...:P ဆရာမကလည္း ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ဆိုေတာ့ အားလည္းနာလာပုံ ရပါတယ္... က်မကလည္း မွင္ေသေသနဲ႕ ထိုင္ေနေတာ့ ယုံရခက္ခက္ေပါ့... အဲဒါနဲ႕ ေဘးနားက ေကာင္ေလးေတြကို လွည့္ေမးလိုက္ပါေသးတယ္... "သူဆိုသြားတာ နားလည္လား"တဲ့... ေကာင္ေလးေတြကလည္း က်မနဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာ ေတာ္ေတာ္တည့္ၾကတာဆိုေတာ့... အားလုံးကလည္း ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ "ဟီး... နားမလည္ဘူး"လို႕ ေျဖၾကေရာေလ... ေနာက္ျပီး က်မ ေဘးနားက မိန္းကေလးလိုခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းကလည္း အခြၽန္နဲ႕မ,ပါတယ္... သူကလည္း က်မ စာစ,ဆိုကတည္းက ေဘးနားကပ္ထိုင္ျပီး စာအုပ္ၾကီးၾကည့္ေနတာေလ... သူကလည္း "ဟုတ္တယ္... ဘာဆိုသြားမွန္းမသိဘူး"တဲ့... စိတ္ထဲကေန က်ိတ္ၾကိမ္ဆဲမိေပမယ့္ ဆရာမေရွ႕ဆိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းၾကီးပဲ လွိမ့္ပိန္႕ထိုးရတာေပါ့... ေနာက္ေတာ့ သြားသြားသြား...ဆိုျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ေရာေလ... စိတ္ထဲမွာေတာ့ "ငါကြ"ေပါ့... ဟီး... အဲဒါက က်မ ဆရာမကို မလွိမ့္တပတ္နဲ႕ ႏိုင္လိုက္တာ... အျမဲတမ္း ဆရာမကၾကီး ကိုယ့္ေက်ာင္းကေရာ သူမ်ားေက်ာင္းကေရာ ေက်ာင္းသူေတြေရွ႕မွာ အေဟာက္ခံေနရတာကိုး... (ကန္ေတာ့... ကန္ေတာ့... ဟီး...) ေနာက္ၾကဳံမွပဲ ေက်ာင္းက က်မအေၾကာင္းဆက္ပါေတာ့မယ္...:P အဲဒါနဲ႕ အဲဒီလိုနဲ႕ေပါ့... က,ရမွာကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့... ဟီး...
အဟဲ... ဘာလိုလိုနဲ႕ BoA သီခ်င္းေလးနားေထာင္ျပီး အေတြးလိႈင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ျဖန္႕က်က္သြားတယ္... အမွန္ေတာ့ Dancing က က်မေတာ္ေတာ္ေလးၾကီးတဲ့အထိ က်မရဲ႕ အိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္... အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ထက္ Dancer တစ္ေယာက္ ပိုျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးပါတယ္... စကားမ်ားမ်ားေျပာရင္ေတာင္ အသံဝင္သြားတတ္တဲ့ က်မရဲ႕ ေကာင္းမြန္လွေသာ ဘဝေပးအသံေလးေၾကာင့္ အဆိုေတာ္လုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးသိပ္မယဥ္ခဲ့ဖူးပါဘူး... (ယဥ္ေတာ့ နည္းနည္းယဥ္လိုက္ေသးတယ္... ဟီး... စိတ္ကူးပဲ အလကားရေတာ့ ယဥ္တာေပါ့... ေနာ့... ေနာက္ ၾကဳံမွပဲ က်မရဲ႕ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ စိတ္ကူးေတြအေၾကာင္း ေရးပါဦးမယ္... ဟီး...) သီခ်င္းသာ သိပ္မဆိုျဖစ္တာ... သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝါသနာပါ,ပါတယ္... မိဘရဲ႕ ဗီဇေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... က်မမိခင္ငယ္ငယ္က ပတၱလားတီးသင္ခဲ့ဖူးသလို သီခ်င္းၾကီးေတြဘာေတြလည္း သင္ခဲ့ဖူးတယ္လို႕ ေျပာဖူးပါတယ္... က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ပတၱလားတီးျပဖူးပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ မအားမလပ္တဲ့ သားသမီးအေရးဘာအေရးေတြေၾကာင့္ မတီးတတ္ေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာပါတယ္... ျပီးေတာ့ က်မမိခင္က သီခ်င္းလည္း အသံေနအသံထားမွန္မွန္နဲ႕ ဆိုတတ္ပါေသးတယ္... က်မဖခင္ကလား... သီခ်င္းဆိုလိုက္ရင္ အသံတုံး(Tone) တစ္ေျဖာင့္တည္းမို႕ သူသီခ်င္းဆိုတိုင္း ဝိုင္းဝိုင္းေနာက္တတ္ၾကပါတယ္... အဲဒီလိုေနာက္ရင္ေတာ့ "အမ္မာ... ငယ္ငယ္က ဒီလိုအသံနဲ႕ သီခ်င္းဆိုသိပ္လို႕ အိပ္ခဲ့ရတာကိုမ်ား"လို႕ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္... ဟီး... ဪ... ေမ့လို႕... က်မအသံအေၾကာင္း ေျပာရရင္... ဟီး... မိုက္ကိုင္ျပီးဆိုတာေတာင္ ေဘးက မိုက္မပါဘဲ ဆိုတဲ့သူေလာက္ အသံက မထြက္တာမို႕ ေတာ္ေတာ္အသံမႈန္တယ္လို႕ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ခ်င္ပါတယ္...:P အဆိုေတာ္သံမဟုတ္လို႕ အဆိုေတာ္ျဖစ္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕လို႕ ဝါသနာ မျပင္းခဲ့ေပမယ့္ သီခ်င္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္...:P စိတ္ၾကိဳက္တူရိယာတစ္မ်ိဳး ေရြးဆိုရင္ေတာ့ Drum ကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္... ခဏခဏလည္း စိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲတတ္လြန္းလို႕ အားရပါးရ Drum တီးလိုက္ရရင္ ေတာ္ေတာ္အရသာရွိမွာပဲလို႕ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္... ဟီး... သူမ်ားတီးတာ နားေထာင္ရရင္ေတာ့ ဂစ္တာသံနဲ႕ ဗုံသံကို ေတာ္ေတာ္ေလးႏွစ္သက္မိပါတယ္... ကိုယ္တိုင္ ဘာတီးတတ္လဲဆိုရင္ေတာ့ စည္းခ်က္မွန္ေအာင္ လက္ခုပ္ေတာင္ သိပ္မွန္ေအာင္ မတီးတတ္ပါ... ဟီး... အင္း... အႏုပညာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ တစ္ျခားခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ (တစ္ခုမွ အေကာင္းမပါ) ေတာ္ေတာ္မ်ားရွိပါတယ္...:P ေရးရင္နဲ႕ အရွိန္လြန္မွာဆိုးလို႕ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္ေလ...:P ေနာက္ၾကဳံမွပဲ ေျပာျပ အဲ ေရးပါေတာ့မယ္...:)
BoA သီခ်င္းေလးကို ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ဘက္မွာ Download ယူလို႕ရေအာင္ Share ေပးထားပါတယ္ေနာ္... Energetic သီခ်င္းေလးက BoA ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးထြက္ထားတဲ့ Deluxe (English) Album ထဲကပါ...
BoA - Energetic (MP3)
BoA - Energetic (MP4)
Created By: k2tmaung (30 October 2009 Friday 03:21AM)
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...
