ရင္တြင္းဒဏ္ရာ

အရာရာကို ကိုယ္နဲ႕ႏိႈင္း...
မ႐ိုင္းလို႕ ငါခံယူလို႕...
ငါ့ရဲ႕ တန္ဖိုး...
မျမတ္ႏိုးရင္...
ၾကိဳးစားသဒၵါ...
ငါ မထားႏိုင္ေတာ့ပါ...

အေရးၾကီးတာေတြ အမ်ားၾကီးထဲ...
ဘဝဝဲအတြက္ ရင္ခုန္မႈအဖုံဖုံ...
ၾကဳံရတာ မ်ားသလို...
ၾကိဳတတ္ရင္ ဆုံစရာေတြက...
အခါခါ...

ရွုပ္ေထြးမႈဝဋ္က်ဳံး...
ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးခင္...
ရင္တစ္ျခမ္း ပ်က္လည္း...
ထပ္ထူးျပီး ငါ မ႐ူးခ်င္...

မူးတတ္မွေမ့မယ္လို႕...
ငါ တကယ္ မေတြးတတ္ေတာ့...
ေဆြးစရာေတြရွိလည္း...
မခ်ိ ေမးခြန္းေတြမ်ားတဲ့ ပြဲ...
ငါ ထပ္လို႕ မႏႊဲလို...

လြယ္လြယ္နဲ႕ငါ...
ၾကာၾကာ မခံစားတတ္လို႕...
တားျမစ္မႈေတြ ငါေရွာင္...
အေယာင္ေဆာင္ျပီးလည္း...
အေတြးေခါင္ေခါင္နဲ႕...
သေဘာထားျပည့္သေယာင္ မျပေတာ့ဘူး...
အထအန ေကာက္တယ္ထင္လည္း...
မၾကင္ခင္ လမ္းခြဲ...
ကြဲရမွာလည္း ငါမေၾကာက္ဘူး...

ေလွာင္ခ်င္ေလွာင္ ေျပာင္ခ်င္ေျပာင္...
ေၾကာင္တယ္ထင္လည္း...
ငါရင္နဲ႕ရင္းေနရလို႕...
ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး...

ေနာက္ကြယ္မွာ ေရာက္တတ္ရာရာေတာင္...
ဟန္ေဆာင္လို႕ သရုပ္ေျပာင္း...
ငါ့မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြလည္း မရွိခဲ့ဘူး...
ရယ္စရာ ဟန္လုပ္...
ငါ့မွာ အရွုပ္ထုပ္လည္းမရွိခဲ့လို႕...
ၾကည့္တတ္ရင္ ျပန္ေတြးပါ...
မနာခင္ ငါ အငို ရပ္ခ်င္ျပီ...
ဆင္ျခင္လို႕ အဆုံးသတ္ခ်င္ျပီ...

ဒီလိုပဲ ေရာက္တက္ရာရာ ခံစားပါတယ္...:P
Created By: k2tmaung (23 January 2010 Saturday 01:05AM)

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...

မေက်လည္ျခင္းမ်ား

ငါ့မွာ ဆႏၵေတြ မ်ားမ်ားေတာ့ မရွိပါဘူး...
ဒါေပမယ့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္...
ဘဝက ေရေတာ့ေရပါပဲ...
ဒါေပမယ့္ ဆားေတြခပ္ခံရတာက ေစတနာအျပည့္နဲ႕...

မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတာကိုက...
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္လာႏိုင္ဖို႕ လမ္းစတစ္ခု...
ရွိစုမက္စု ငါ အရင္းျပဳထားတဲ့ အိပ္မက္...
ညနက္နက္မွာ အဆိပ္ခပ္ခံရျပန္တယ္...

ဘယ္ေတာ့မွ မေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ငါ...
ေရြးခ်ယ္ျခင္းေတြက ျပန္ျပန္ေရြးသြားတာ...
ေတြေဝျခင္းကို ဝါသနာ မထုံတဲ့ ငါ...
႐ိုးသားျခင္းဆိုတာလည္း ဒဏ္ရာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ပါ...

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေႂကြးေၾကာ္ဖူးတယ္...
ငါ အမွားမလုပ္သ၍ မေၾကာက္ဘူးလို႕...
ခုေတာ့ ဘယ္သူ႕ ေၾကာက္ရမွန္းမသိ...
အေလွ်ာ့ေပးရျခင္းေတြြနဲ႕ နပန္းသတ္ေနရတယ္...

ျမင္ေနရျပီလို႕ ထင္ရတဲ့ လမ္း...
ဘယ္သူက ခဲဖ်က္နဲ႕ ဖ်က္မွန္းမသိ ပ်က္သြားခဲ့တယ္...
ထမ္းထားရတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေသာေသာ...
တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ ေရစုန္ေမ်ာေပါ့...
ေရဆန္ကို ျပန္တက္ဖို႕...
ေလွာ္ခတ္ရင္းကကို တက္ကထပ္က်ိဳးျပန္တယ္...

ဘဝဆိုတာ ဆားရွိတိုင္း ဗိုက္မဝတဲ့ နာမည္ခံ...
ရန္လုပ္ရေအာင္လည္း သူက အ႐ိုးခံ...
႐ိုက္ခ်က္သာ တည့္တည့္ထိရင္...
ဘယ္သူ႕ကို အရင္ဆုံး ကာယကံနဲ႕ ေစာ္ကားၾကည့္ရပါ့...
လက္ညိႈးထိုးဖို႕ လူကို ရွာၾကည့္ရင္း...
ျပန္ထိုးၾကတဲ့ လက္ညိႈးေတြကသာ လာလာထိေနတယ္...

ဘာသာမဲ့ လူတစ္ေယာက္...
ကမ ၻာ့ေျမပုံေပၚ ေလွ်ာက္ေနရသလို...
ယုံၾကည္ျခင္းေတြ ပ်က္သုန္း...
ဝန္ခံျခင္းေတြလက္က ကိုယ္လြတ္ရုန္းေနရတယ္...

ငါကပဲ အတၱေတြ မ်ားတာလား...
အာဃာတေတြပဲ ထားလြန္းတာမ်ားလား...
ေသခ်ာတာက မေရရာျခင္းေတြၾကား...
စိတ္အေျခေတြလည္း ေထြျပားလို႕...
ေလာကၾကီးက ငါ့အတြက္ ခါးသက္လြန္းတယ္...
အျဖစ္အပ်က္ေတြက ရက္စက္လြန္းတယ္...

"ဘဝေပး"လို႕ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ရင္းက...
ျမိဳသိပ္ျခင္းေတြ ခဏ ခဏ အန္ထြက္လို႕...
အမ်က္ေဒါသေတြကို မိတ္ေဆြဖြဲ႕ၾကတယ္...

ေမြးရာပါေတာ့ လူတိုင္း ေျခာက္ျပစ္ကင္းၾကပါရဲ႕...
တစ္ခါတစ္ေလ ကံဆိုးလို႕ မိုးမ်ားမွသာ...
မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္အလား ရန္လိုတတ္တာ...

မၾကာမၾကာ ဘဝကို အရြဲ႕တိုက္...
ေနာင္တေတြနဲ႕ စစ္တိုက္ေနရတာမို႕...
အဆင္ေျပျခင္းဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕ မထိုက္တန္သလိုလို...
အရွုံးေတြကိုပိုက္ အလံျဖဴေတြ ခဏ ခဏ စိုက္ေနရလို႕...
ဘယ္သူၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္...
မာနေတြ ေခါင္းငိုက္စိုက္မက်ခင္...
အားလုံးကို ရန္လုပ္ ငါ လူမိုက္လုပ္ခ်င္တယ္...

Created By: k2tmaung (20 January 2010 Wednesday 11:50AM)

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...

အလြမ္း...

ေရေျမလည္းျခား...
လူခ်င္းလည္း ကြဲျပားလို႕...
အသံေလး ၾကားရဖို႕ေတာင္...
ေနနဲ႕ညေတြက အထားမွား...
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေအးခါးက...
တဆိတ္ စိမ္းကားလြန္းတယ္...

အာရုံအလင္းေတြ တံခါးေခါက္...
အလြမ္းေသြ႕ေျခာက္ေျခာက္နဲ႕...
မနက္မိုးေသာက္ဖို႕...
တစ္ေန႕တစ္ေခါက္ ငါ ႏိုးျပန္တယ္...

အနာဂတ္အေရး ရွာၾကံေတြး...
အတိတ္ေဝးေဝးလည္း ေရးေရးျမင္တယ္...
ပစၥဳပၸန္အတြက္ေတာ့ အလြမ္းေတး...
ဧည့္ခန္းေရွ႕က ဖုန္းျမည္သံေပးမွ...
ငါ ရင္ေအးရတယ္...

ေန႕မွာ စိတ္ေတြကိုခ်ဳပ္...
အသံတိတ္နဲ႕ ကဗ်ာေတြထုတ္...
ညညဆို အပူရုပ္နဲ႕...
ၾကယ္ေတြေရွ႕ အားအင္ယုတ္လို႕...
အားလုံးျခဳံ ဘုံထုတ္ေတာ့...
တစ္ရက္မွာ ၂၄နာရီ ရဲ႕ အလုပ္...
သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ပဲ ရွုပ္တယ္...

ေန႕အခါနဲ႕ ညသာသာ...
အခ်ိန္အခါနဲ႕ ရာသီအထာ...
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ဝါသနာ...
ငါ႔႔မွာ အခ်ိန္ျပည့္ ေဝဒနာ...

မေန႕တစ္ေန႕က အေဆြး...
အိပ္ခ်ိန္ေတြကေဝးရင္...
သူ႕ကို ေမ့ေဆး...
ငါ့မွာ ေျဖေဆး မရွိျပီ...

This poem was created when he's in Delhi.
Created By: k2tmaung (15 December 2009 Tuesday 10:43PM)

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...

က်င့္ဝတ္မ်ား

ဆရာက်င့္ဝတ္
အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ
သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ
သင့္ရာအပ္ပို႕
ဆရာတို႕၊ က်င့္ဖို႕ဝတ္ငါးျဖာ။

တပည့္က်င့္ဝတ္
ညီညာထႂကြ၊ ဆုံးမနာယူ
လာမူၾကိဳဆီး၊ ထံနီးလုပ္ေကြၽး
သင္ေတြးအံ့ရြတ္
တပည့္ဝတ္၊ မခြၽတ္ငါးခုသာ။

မိဘက်င့္ဝတ္
မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္
အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေဝႏွီးရင္း
ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊ ဝတ္ငါးအင္
ဖခင္မယ္တို႕တာ။

သားသမီးဝတ္
ေကြၽးေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ
ေမြခံထိုက္ေစ၊ လႉမွ်ေဝ၍
ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ဝတ္ငါးသြယ္
က်င့္ဖြယ္သားတို႕တာ။

ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနခိုက္... တစ္ေန႕ Internet သြားသုံးရင္း က်မသုံးေနတဲ့ စက္ေဘးမွာ ေရးဖို႕ မွတ္ဖို႕ထားေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ႕ေတာ့ စာအုပ္ကို အလယ္ကေန တစ္ပိုင္း (တစ္ဝက္) မညီမညာ ျဖတ္ထားပုံကို သေဘာက်သြားမိလို႕ ယူၾကည့္လိုက္မိပါတယ္... အဲဒီစာအုပ္ေလးရဲ႕ ေက်ာေနာက္ဘက္မွာ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္သင္ခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ယခုအခါမွာေတာ့ ေမ့လုလုျဖစ္ေနေသာ က်င့္ဝတ္ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္... ဪ... မွတ္သားသင့္တာေလးေတြ ေမ့ေပ်ာက္ေနပါလားဆိုျပီး အေတြးေရာက္တာနဲ႕ ေရးမွတ္လာခဲ့တာပါ... ဘဝ သင္ယူရတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေမ့ေပ်ာက္ေနတဲ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ သင္ခန္းစာေတြလည္း အပုံအပင္ပါလားေနာ္... :P

Created By: k2tmaung (15 January 2010 Thursday 02:05PM)

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...