ဘက္

ရင္ထဲမွာ က်ဥ္တင္တင္နဲ႕... 
ျပင္မရေတာ့တဲ့ စင္တင္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္... 
ငါ ထုတ္ထုတ္ျပီးေတာ့ မညည္းခ်င္ေပမယ့္... 
စြန္႕ထုတ္ဖို႕ မ်က္ရည္ေတြ တာက်ိဳးလို႕ေနတယ္...  

ဘက္ဆိုတာ ညီမွ်ဖို႕မလို... 
ခ်ိန္ဆဖို႕မလို... အသနားခံဖို႕မလို... 
အားသာဖို႕ကိုပဲ ငါ ေမွ်ာ္လင့္တယ္...
ေျပာခံရဖူးတဲ့ ခ်စ္စကား...  
ငါ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကားရတာ နားခါးတယ္... 
ဟိုဒီခ်ိန္ထိုး သူ႕စိတ္ေတြ မႏိုးေသးတာ...  
ငါ့ကို ေဝဒနာေတြ တိုးေစတယ္... 
ေသခ်ာေပးပါ... ေရရာေပးပါ... 
ငါ အေလးေပးခဲ့တာေတြ... 
ငါ ေတြးေပးခဲ့တာေတြအတြက္... 
နည္းနည္းေလးပဲ ငါ့ဘက္ကို စဥ္းစားေပးပါ... 
ငါ အေပါစားမဟုတ္ခဲ့ဘူး... 
ေတာသားလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး... 
ၾကဳံသလို ေျခေဆးဖို႕လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူးေနာ္...  

ငါက အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသား... 
ဒါေပမယ့္ ျပတ္သားတယ္... 
တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႕... 
ငါ့ကိုယ္ငါ အေလးထားတယ္... 
အေတြးမမွားခဲ့ရင္ ေဆးခါးလည္း...  
ေသာက္စရာလိုမယ္မထင္ပါဘူး... 
ေထာက္ထားစရာရွိရင္လည္း... 
ငါ့ကို ေခါက္ထားခဲ့ပါ... 
ငါက ေျခာက္ျခားတတ္သူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူးေလ... 
အလြဲအမွားေတြနဲ႕ ငါ ဝဲထဲလည္ခဲ့ဖူးလို႕... 
အေပ်ာ့ဆြဲနဲ႕ ငါ့ကို လာမတြဲပါနဲ႕... 
ငါ့မွာ ကြဲစရာ အသဲ တစ္စုံတည္းရွိလို႕... 
ငါ ကိုယ္တိုင္ပဲ ခြဲပါရေစ... 
ကိုယ့္အသားကိုယ္ ဓားနဲ႕မႊန္း... 
စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ ေသြး... 
ငါ့အတြက္ ေမ့ေဆးျဖစ္ေစခ်င္တယ္... 

ငါအေတြးသမားမဟုတ္သလို... 
အေဆြးသမားလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး... 
တကယ္သာ ႏွလုံးေသြးစစ္ရင္... 
ငါ့လို ငါ့ကို ျပတ္သားစြာ ခ်စ္ဖို႕ပဲ လိုတယ္...

Created By: k2tmaung (26 September 2009 Saturday 06:33AM) 
ဒီလိုပဲ ေရာက္တတ္ရာရာ ခံစားေရးၾကည့္ပါတယ္...