ငါ့သီအိုရီ

အတိတ္ကို 'အိပ္မက္ဆိုး'လို႕ေျပာ...
ေစာဒက မတက္ဘဲ ငါ ယုံလိုက္မယ္...
ပစၥဳပၸန္ကို ငါ ယုံစားထားလို႕...
ၾကားကာလမွာ 'အိပ္မက္'ဆက္မက္ေနရင္...
အနာဂတ္မွာ ေထာက္ထားစရာေတြက
ေသခ်ာစြာ ေဘးထြက္ထိုင္ေနလိမ့္မယ္...

ငါက ယုံၾကည္ျခင္းဘာသာရပ္မွာ...
ဂုဏ္ထူးအျမဲထြက္ခဲ့ေတာ့...
စာစစ္သူ ဆရာဆိုးနဲ႕ေတြ႕မွပဲ...
က်ရွုံးျခင္းက သေဘာေခြ႕ႏိုင္လိမ့္မယ္...
ငါ့ကိုယ္ငါ ယုံတယ္....
လူေတြကိုလည္း ငါယုံတယ္...
ဒါေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ေလ ဆုံရတဲ့...
ဘဝစစ္ ပါေမာကၡေတြက...
႐ိုးသားျခင္းေတြကို လာဘ္ထိုးမွ...
လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္လို႕ ထင္ၾကေတာ့...
စာသင္လူသားေတြရဲ႕ စာရိတၱေတြလည္း
ေစာက္ထိုးက်,ေနၾကတယ္...

လူေတြထဲက လူေပမယ့္...
အူတူတူ ငါက...
သူေတာ္ေကာင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ေသးတာ...
ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာကို ထမ္းပိုး...
နားလည္ျခင္းေတြကို စမ္းစမ္းသုံးရင္း...
စုန္းျပဴးေတြအလယ္မွာ...
မေရာင္ရာဆီလူး ငါက...
သေဘာထားၾကီးသလိုလို... ဘာလိုလို...

ဆိုခဲ့ျပီးသလို...
လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ငါ...
အရာရာတိုင္းမွာေတာ့ ခြၽင္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္...

အတိတ္ကို ခြင့္လႊတ္တယ္...
လြတ္ေျမာက္ခြင့္နဲ႕...
အရိပ္တိုင္းကို ၾကည္ျဖဴမယ္...
ပစၥဳပၸန္ကိုေတာ့ ေဆးမဆိုးနဲ႕...
သိုးငယ္မဟုတ္တဲ့ ငါ...
အဆိပ္ေတာ့ ျပင္းတယ္...
အနာဂတ္မွာ...
ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြ အိမ္နဲ႕ေဝးလိမ့္မယ္...

Created By: k2tmaung (03 October 2009 Tuesday 07:31PM)