အမွတ္တရ July 24

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လ ဒီလိုအခ်ိန္တုန္းက က်မ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္...

အဲ့ဒီေန႕မနက္က မိုးဖြားေတြက်ေနခဲ့တယ္... July လ တတိယပတ္ ေရာက္တဲ့အထိ ရန္ကုန္မွာ မိုးက ေသေသခ်ာခ်ာ မရြာေသးေတာ့ မိုးရာသီ မၾကိဳက္တဲ့ က်မ ရန္ကုန္ ျပန္လာလို႕ မိုးမရြာတာဆိုျပီး ေနာက္ေျပာင္ျဖစ္ေသးတယ္... ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေန႕မနက္ အိမ္ကထြက္လာေတာ့ မိုးဖြားေလးေတြ က်ေနတယ္... 



က်မ သူ႕အိမ္ေရာက္လို႕ တံခါးေခါက္ေတာ့ သူ႕ညီမေလး တံခါး လာဖြင့္ေပးတယ္... က်မကို ေတြ႕တာနဲ႕ သူ႕ညီမေလးက "အစ္မေရာက္လာလို႕ ခုပဲ အိပ္ယာထတာ"လို႕ တိုင္တန္းသလို ေျပာတယ္... မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါၾကီး တကားကားနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းဆက္တီမွာ ထိုင္ေနတဲ့ က်မ သူ႕ကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးပစ္လိုက္တယ္... "ဟာ... ေတြ႕တာနဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့တာပဲ..."ဆိုျပီး က်မပါးကို လာလိမ္ဆြဲတယ္... မ်က္ေစာင္းထပ္ထိုးျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ပစ္လိုက္တယ္... ဟုတ္တယ္ေလ... သူ႕ေမြးေန႕ ဘုရားသြားဖို႕ ခ်ိန္းထားလို႕ က်မ အိမ္ကထြက္ကတည္းက ဖုန္းဆက္ အိပ္ယာႏိႈးထားတာ... အိမ္ကေန ေဆးရုံတက္ေနတဲ့ အဖြားဆီ ဝင္ျပီးမွ သူ႕ဆီ လာတာေတာင္ သူက ခုမွ အိပ္ယာထတယ္... ေဆးရုံမွာတုန္းက ေနာက္က်ေနျပီဆိုျပီး စိတ္ေလာေနခဲ့သမွ် သူက... ၾကည့္... ခုမွ အိပ္ယာထတယ္... က်မ ပြစိပြစိ လုပ္တာ လြန္လား... အျမဲတမ္းလိုလို က်မ လာမွ သူက အိပ္ယာထတယ္... 

အိမ္မွာ အဲ့ဒီေန႕က အန္တီတစ္ေယာက္ ဧည့္သည္ေရာက္ေနေတာ့ ကိုယ္က မ်က္ႏွာစူပုပ္ျပီး စိတ္ေကာက္ေနေတာ့ မေကာင္းဘူးေလဆိုျပီး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရေပမယ့္ သူ႕ကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္တာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းမသိ... သူကေတာ့ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ အိမ္ေရွ႕နဲ႕အိမ္ေနာက္ေဖး ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္လို႕... ဘယ္အက်ႌဝတ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာလည္း ေရြးတုန္း... အက်ႌ မီးပူမတိုက္ရေသးဘူး ဘာဘူး...လုပ္ေနေတာ့ ေရကလည္း မခ်ိဳးရေသး မီးပူတိုက္မွာနဲ႕ သူျပင္တာဆင္တာနဲ႕ ၾကာမွာစိုးလို႕ တိုက္ေပးရမလားဆိုေတာ့ "တိုက္ေပးမလား"တဲ့... ေျပာျပီး "ကိုယ့္ဘာသာပဲ တိုက္ေတာ့မယ္"ဆိုျပီး အထဲဝင္သြားျပန္ေရာ... က်မလည္း သူ႕ laptop ဖြင့္ျပီး internet သုံးေနလိုက္တယ္... ခဏေနေတာ့ "လာဦး..."ဆိုျပီး သူက လာေခၚတယ္... ဘုမသိ ဘမသိ သူ႕ေနာက္ကေန အိမ္ခန္းထဲထိ လိုက္ဝင္သြားလိုက္တယ္... ျပီးေတာ့မွ "မီးပူတိုက္ေပးေနာ္... လိမ္မာတယ္..."တဲ့... ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ ေျပာေနတဲ့ သူ႕ကို မ်က္ေစာင္းထိုးျပီး ေရျမန္ျမန္ သြားခ်ိဳးခိုင္းရတယ္... အမွန္ေတာ့ က်မ မီးပူသိပ္မတိုက္တတ္ပါဘူး... ကိုယ္တိုင္လည္း မီးပူမတိုက္ရတဲ့ အဝတ္အစားမ်ိဳး ဝယ္ဝတ္တာမ်ားေတာ့ မီးပူတိုက္ေလ့မရွိဘူးေလ... မီးပူတိုက္ေပးရင္းနဲ႕ အေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ဝင္လာတယ္... "အိမ္ေထာင္က်သြားရင္..." ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ ေမာသြားတာ အမွန္ပါပဲ... မိဘအိမ္မွာတုန္းကလည္း ဘာမွမလုပ္ရဘူး... စလုံးေရာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း အျပင္မွာ ဝယ္စားၾကတယ္... ျပီးေတာ့ ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းေလးပဲ ရွင္းရတာ... ျမန္မာျပည္မွာလို ဖုန္သိပ္မရွိတာရယ္ အခန္းကလည္း အိပ္ခန္းတစ္ခန္းတည္းရယ္ဆိုေတာ့ သိပ္ရွင္းစရာမလို... ကိုယ္ဝတ္တဲ့ အက်ႌေလာက္သာ မပ်က္စီးရေအာင္ လက္နဲ႕ေလွ်ာ္တာကလြဲရင္ အိမ္မႈကိစၥဆိုတာ ဘာမွ လုပ္စရာမရွိဘူးေလ... ကိုယ့္အိမ္နဲ႕ကိုယ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ အိမ္မႈကိစၥအားလုံး ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရေတာ့မွာ... ဆိုတဲ့ အေတြးက က်မကို စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ... တစ္ျခားမိန္းကေလးေတြေကာ က်မေတြးသလို ေတြးမိၾကမလား...? အလုပ္လည္း လုပ္ရဦးမယ္... အိမ္မႈကိစၥေတြလည္း လုပ္ရဦးမယ္လို႕ ေတြးမိေတာ့ သက္ျပင္းျဖည္းျဖည္းခ်မိတယ္... က်မ မကြၽမ္းက်င္တဲ့အရာ က်မ ဝါသနာမပါ,ဆုံးေသာ ထမင္းဟင္းခ်က္တာကအစ တစ္အိမ္လုံးရဲ့ ေဝယ်ာဝိစၥ.... အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ရဲ့ တာဝန္က တကယ္ေတာ့ အမ်ားသား... သူ႕ညီမေလး အနားေရာက္လာေတာ့မွ က်မအေတြးေတြ လြင့္သြားတယ္... "ဟယ္... အစ္မကို သူက ခိုင္းထားတာလား... အားနာစရာၾကီး... သမီးတိုက္လိုက္မယ္"တဲ့... "ရပါတယ္..."ဆိုျပီး ဆက္တိုက္ေနေပမယ့္ မီးပူတိုက္ရတဲ့အလုပ္က တယ္မသက္သာ... ေခြၽးေတြကိုရႊဲေရာပဲ... သူ ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အထိ က်မက မီးပူတိုက္တုန္း... သူက လာၾကည့္ျပီး ျပဳံးစိစိ လုပ္သြားေသးတယ္... မီးပူတိုက္ျပီးသြားေတာ့ အက်ႌကို ေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္... အင္း... ငါမဆိုးဘူးလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးရင္း အိမ္မွာ သူ႕အက်ႌသူ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ မီးပူတိုက္တတ္တဲ့ ေမာင္ေလးကို သတိရမိတယ္... ေမာင္ေလး ရွပ္အက်ႌေလးေတြဆို သူ႕ဘာသာ မီးပူတိုက္ထားတာ ေကာ့ေနတာပဲ... အေမကေတာင္ အျမဲခ်ီးက်ဴးတတ္ေတာ့ ငါ့ေမာင္ေလး ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္တာပဲလို႕ေတာင္ ေတြးမိသြားျပန္တယ္... ေနာက္တစ္ေခါက္ သူ အနားေရာက္လာေတာ့ မီးပူတိုက္ျပီးသား အက်ႌကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္... သူက စြတ္ကနဲ ေကာက္ဝတ္လိုက္တယ္.. "ခုမွ မီးပူတိုက္ျပီးတာ မပူဘူးလား"လို႕ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ေမးမိေတာ့ သူက "ရပါတယ္..."ဆိုျပီး ဝတ္ျပီးေနျပီ... က်မေပးတဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ လက္ပတ္နာရီေလးကို ထုတ္ၾကည့္ရင္း "ဘာလို႕ ဝယ္လာတာလဲ... မဝယ္လာနဲ႕လို႕ ေသခ်ာမွာလိုက္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား..."ဆိုျပီး က်မကို ဆူေတာ့ "ဟဲဟဲ.." ဆိုျပီး ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ေပးရတာေပါ့... ေပးရင္း ေခ်ာ့ရေသးတယ္... သူက အၾကီးပီပီ လုပ္သင့္တယ္၊မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာေတြ အျမဲ ေျပာတတ္သလို... နားမေထာင္ဘဲ က်မ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တဲ့အခါ စိတ္တိုတတ္တယ္... အဲ့ဒါနဲ႕ အဲ့လိုနဲ႕ သူ ျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ အိမ္ကထြက္ခါနီး အိပ္ယာထဲက သူ႕ေမေမကို သူ ရွိခိုးတယ္... သူ ေမေမက မ်က္ရည္စ,ေတြနဲ႕ ဆုေတြ အရွည္ၾကီးေပးလို႕... က်မ ေပ်ာ္ေနမိတယ္... 

က်မတို႕ႏွစ္ေယာက္ လသာလမ္းထိ လမ္းေလွ်ာက္ၾကျပီး ဘုရားကို လိုင္းကားစီးသြားၾကတယ္... က်မတို႕ ခ်စ္သူ စ,ျဖစ္တဲ့ ေန႕ေလးလည္း အဲ့လိုပဲ က်မတို႕ ဘုရားကို လိုင္းကားစီးသြားၾကတာကို ျပန္သတိရမိတယ္... ဘုရားေရာက္ေတာ့ သူက ေအာင္သေျပဝယ္တယ္... သူ႕ေမြးနံေထာင့္ရယ္... က်မေမြးနံေထာင့္ရယ္... သူ႕ေဖေဖနဲ႕ေမေမအတြက္ရယ္... ဘုရားေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း က်မတို႕ ပထမဆုံး ဘုရားလာတုန္းက ခဏထိုင္ျဖစ္ၾကတဲ့ေနရာေလးမွာ သြားထိုင္ျဖစ္ရင္း အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ အတိတ္ကို ျပန္သတိရျဖစ္ၾကတယ္... ဘုရားေပၚကဆင္းေတာ့ သူ သြားတဲ့ေနာက္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကျပန္တယ္... 

ဘယ္ကိုေလွ်ာက္ျပီး ဘယ္လိုသြားလဲ က်မကေတာ့ သိလည္းမသိ မွတ္လည္းမမွတ္မိ... သူသြားတဲ့အတိုင္း သူ႕ေနာက္က လိုက္ျဖစ္တယ္... တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ "k2 ခဏေနဦး"တဲ့... သူက လွမ္းေျပာရင္း လက္ထဲက ကင္မရာနဲ႕ တစ္ေနရာရာကို လွမ္းခ်ိန္လိုက္တယ္... က်မထင္လိုက္တာက က်မတို႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဘယ္ဘက္ျခမ္းက ပန္းျခံလားဘာလားမသိ အဲ့ဒီထဲက ေရကန္ၾကီးဘက္က တစ္ခုခုကို လွမ္းျပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တာလို႕ထင္ေတာ့ က်မက သူ႕ကို မေစာင့္ဘဲ သုံးေလးလွမ္းေလာက္ ေလွ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္... ေနာက္မွ "k2 ကို ေျပာတယ္... ခဏေနဦးလို႕... xxxx..." သူ ဘာေတြေျပာေနလဲ က်မ နားမလည္... ကင္မရာၾကီး ၾကည့္ျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ေနတဲ့ စိတ္တိုေနတဲ့ သူ႕ကို "ဘာလို႕လဲ"လို႕ ျပန္ေမးမိတယ္... အမွန္က က်မတို႕ ေရွ႕တည့္တည့္က ေလွ်ာက္လာတဲ့ ပလပ္စတစ္ေကာက္တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိဟန္မတူေသးတဲ့ ကေလးကို သူက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တာ... က်မက မသိဘဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႕႐ိုက္ကြင္းထဲ က်မ ဝင္သြားတာေပါ့... သူက ပြစိပြစိလုပ္ေနေတာ့ က်မလည္း စိတ္ျပန္ေကာက္ပစ္လိုက္တယ္... ဟုတ္တယ္ေလ သိမွမသိတဲ့ဟာကို ရွင္းရွင္လင္းလင္းမွ မေျပာဘဲ... အဲ့ေတာ့ သူက ေခ်ာ့ေနၾကအတိုင္း "k2 ကို ကိုယ္က ဆူတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေဟာက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဲ့လိုၾကီး မ်က္ႏွာၾကီး စူပုပ္ထားရင္ မလွဘူး..." ဘာညာနဲ႕ ျပန္ေခ်ာ့ရေကာ... ဟဲဟဲ... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်မ သူ႕အေပၚ အဲ့လို ခဏခဏ ဆိုးဖူးတယ္... အမွန္ေတာ့လည္း သူ႕စကားနားမေထာင္ဘဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သြားတာကိုက က်မ စ,မွားတာ မဟုတ္လား... ဒါေပမယ့္ သူ ဆူရင္ က်မလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာေပါ့... အဲ့ဒီအခါက် က်မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာကို ဆူလို႕ စိတ္ေကာက္တာနဲ႕ ေရာပစ္လိုက္တယ္... သူက က်မထက္ လပိုင္းေလာက္ပဲ ၾကီးတာေပမယ့္ က်မက သူ႕ထက္စာရင္ အမ်ားၾကီး ကေလးဆန္ျပီး သူက က်မထက္ လူၾကီးဆန္တယ္... က်မ ခဏခဏ စိတ္ေကာက္လို႕လည္း သူစိတ္တိုတာေတြ ရွိဖူးတယ္... အဲ့ဒီအခါက် က်မက သူ႕ကို ျပန္ေခ်ာ့ရျပန္တယ္... မ်ားေသာအားျဖင့္ က်မက စိတ္ေကာက္လြယ္သလို စိတ္ဆိုးလည္း ေျပလြယ္သူပါ... တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေခ်ာ့ရုံနဲ႕ စိတ္ေျပလြယ္သူပါ... ခုလည္း သူ သိပ္မေခ်ာ့လိုက္ရပါဘူး... သူ႕ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း က်မ စိတ္ေကာက္ေျပသြားတာပဲေလ... အဲ့ေနာက္ က်မတို႕ စကားတေျပာေျပာနဲ႕ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာၾကျပန္တယ္... 

လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုကို ျဖတ္ေတာ့ ဒီလမ္းဆုံးရင္ ျမိဳ႕ထဲသြားတဲ့ ကားမွတ္တိုင္ကို ေရာက္တယ္လို႕ သူ ေျပာတာမွတ္မိေပမယ့္ က်မတို႕ ဘယ္နားေရာက္ေနလဲ က်မ တကယ္မသိဘူး... မိုးဖြားေလးေတြ က်,လာေတာ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေယာက္တူတူ ေဆာင္းရင္း လမ္းက ခ်ိဳင့္ေတြခြက္ေတြကို ေကြ႕ေရွာင္ျပီး သြားရတယ္... သူကေတာ့ ဘာေတြ ေပ်ာ္ေနလဲမသိ သီခ်င္းေတြ ဆိုလို႕... အစကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ သူဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ေနတာေပါ့... တစ္ခ်ိဳ႕ သူဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြက က်မ မသိတဲ့ လႊမ္းမိုးသီခ်င္းတို႕ ဘာတို႕... က်မက သူ႕ကို အဘိုးၾကီးလို႕ ေျပာေတာ့... သူက က်မကို အဖြားၾကီးလို႕ ျပန္ေျပာတယ္... ျပီးေတာ့ ေမာင္တို႕ မမတို႕ က်မနာမည္မဟုတ္တဲ့ နာမည္ေတြ ပါ,တဲ့သီခ်င္းေတြလည္း ဆိုေသးတယ္... "k2 နဲ႕ တူတူ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတာင္ ဘယ္ရည္းစားေဟာင္းကို သတိရေနလဲ မသိဘူး..."လို႕ က်မကေျပာေတာ့ သူက အရယ္မပ်က္၊ အဆိုမပ်က္... ေနာက္ေတာ့ သူဆိုသမွ် ေဘးကေန သီခ်င္းေတြ လိုက္ဖ်က္ပစ္တယ္... က်မက သီခ်င္းေတြဖ်က္ေလ သူက အလြမ္းသီခ်င္းေတြ ပိုဆိုေလ... အျမင္ကတ္တာနဲ႕ က်မပုခုံးေပၚ တင္ထားတဲ့ သူ႕လက္ကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်ျပီး စိတ္ေကာက္ပစ္လိုက္ေတာ့မွ ဆက္မဆိုဘဲ တဟားဟားရယ္ျပီး က်မကို ျပန္ေခ်ာ့တယ္... တစ္ခါတစ္ေလ သူက အရမ္း အစ,သန္တယ္... က်မ စိတ္မဆိုးမခ်င္း၊ က်မ စိတ္မေကာက္မခ်င္းလည္း စ,တတ္တယ္... အဲ့ဒီမွာ မိုးက ျဗုန္းဆိုျပီး ရြာခ်ေတာ့ သိပ္စိတ္မေကာက္လိုက္ရဘူး... ထီးတစ္ေခ်ာင္းကို ႏွစ္ေယာက္ေဆာင္းေတာ့ သိပ္လည္း မလုံဘူးေလ... ေတာ္ေသးတာက မွတ္တိုင္ျမန္ျမန္ေရာက္သြားလို႕... မိုးကလည္း ေတာ္ေတာ္ရြာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ခ်မ္းတယ္... သူ႕ကိုကြယ္ျပီး ရပ္ေနတာေတာင္ လူက တုန္ခ်င္ခ်င္... ဒါနဲ႕ ဘယ္မွမသြားဘဲ အိမ္ျပန္ၾကဖို႕ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္... 

က်မက ရန္ကုန္မွာ ေမြးတာေပမယ့္ လမ္းေတြကိုမသိဘူး ဘတ္စ္ကားေတြ သိပ္မစီးဖူးဘူး... သူက တက္ဆို တက္ျပီး ဆင္းဆို ဆင္းလိုက္တာပဲ... ဘယ္ေရာက္လို႕ ေရာက္မွန္းလည္း မသိဘူး... ဘယ္မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းရမွန္းလဲမသိေတာ့ သူ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနရင္ ဆင္းရေတာ့မွာလို႕ ခဏခဏ ေမးျဖစ္တယ္... က်မအိမ္ ျပန္ဖို႕ ကားေျပာင္းစီးမလို႕ လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးေတြက ျပန္သည္းလာျပန္ေရာ... အဲ့ဒါနဲ႕ Taxi နဲ႕ပဲ ျပန္လာျဖစ္ၾကတယ္... အဝတ္အစားလဲခ်င္လို႕သက္သက္သာ က်မအိမ္ ျပန္လာတာေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ အိမ္မွာ လူရွိ၊မရွိ မေသခ်ာဘူးေလ... သူ႕ကို ေအာက္ထပ္မွာေစာင့္ခိုင္းျပီး က်မအဝတ္တက္လဲဖို႕က်ေတာ့လည္း အားနာတယ္... သူ႕အေပၚ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ျပီး အႏိုင္ယူဖို႕ေလာက္သာ သိတဲ့ က်မအေပၚ သူက အျမဲေတြးေပးတတ္တယ္... က်မအေပၚ အျမဲျဖဴစင္ခဲ့တဲ့ သူက မိဘေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္ က်မတို႕ အိမ္ျပန္ရင္ မသင့္ေတာ္မွန္း က်မအတြက္ သူ ေတြးေပးတတ္တယ္... က်မကို အေပၚတက္... အဝတ္လဲ... ေခါင္းေသခ်ာမႈတ္ျပီး မိုးစဲမွ ျပန္ဆင္းလာဖို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ အထပ္ထပ္မွာျပီး သူက က်မတို႕ အိမ္နား ခပ္လွမ္းလွမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေနခဲ့တယ္... 

အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်မအေဖ အိမ္မွာရွိေနတယ္... မိုးကလည္း တအားရြာေနတာနဲ႕ ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ျပီး မနက္က ဝတ္သြားတဲ့ အဝတ္ေတြပါ ေလွ်ာ္ပစ္လိုက္တယ္... (အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ေန႕လည္းက် ဖ်ားပါေလေရာ) အားလုံးျပီးတာေတာင္ မိုးကရြာတုန္း... ခုနတုန္းကေလာက္ မရြာေတာ့တာနဲ႕ ျပန္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ "မိုးအရမ္းရြာေနတယ္... မသြားပါနဲ႕ေတာ့လား..."လို႕ က်မအေဖက တားတယ္... "ဒီေန႕ သူ႕ေမြးေန႕..."လို႕ ေျပာျပျပီး က်မ ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္... သူက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စာေစာင္တစ္ေစာင္ကို စိတ္ဝင္တစားဖတ္လို႕... သူ႕ေရွ႕မွာ ဘာခြက္မွမေတြ႕လို႕ ဘာမွမစားဘူးလားလို႕ ေမးေတာ့ ျပန္သိမ္းသြားတာတဲ့... က်မ အိမ္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီး သူေတာ္ေတာ္ေစာင့္လိုက္ရတာပဲဆိုျပီး အားနာမိသြားတယ္... အဲ့ဒါနဲ႕ မိုးစဲတဲ့ထိ က်မတို႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္... ျပီးမွ သူ႕အိမ္ကို လိုင္းကားစီးျပန္ၾကတယ္... 

ကားမွတ္တိုင္ကိုအသြား က်မတို႕လမ္းထိပ္မွာ ၾကက္သားသုပ္ ေတြ႕ေတာ့ သူက စားခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ သူနဲ႕က်မအတြက္ ႏွစ္ပြဲဝယ္ၾကတယ္... ေဘးဆိုင္က မုန္႕အိုးေလးကို ေတြ႕ေတာ့... "ဟာ... မုန္႕အိုးေလးေတြ... စားမလား..."တဲ့ သူက ေမးတယ္... က်မ ေခါင္းညိမ့္ျပေတာ့ သူက သူ႕ဘာသာ ေစ်းေမးေစ်းဆစ္ျပီး ဝယ္ေပးတယ္... အဲ့ဒီေတာ့ အေတြးတစ္ခု ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္တယ္... က်မက ေစ်းမဝယ္တတ္ဘူး... ေစ်းလည္းမဆစ္တတ္ဘူး... ဘယ္ေလာက္လဲေမးျပီး ၾကိဳက္ရင္ဝယ္ မၾကိဳက္ရင္မဝယ္တဲ့ လူစားမ်ိဳး... သူနဲ႕ သြားတိုင္း သူကဝယ္ရင္ က်မက အျမဲေဘးနားရပ္ၾကည့္ေနၾက... သူနဲ႕က်မ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသလိုပဲ... မိန္းမၾကီးလို ေစ်းဆစ္ေစ်းဝယ္ေနတယ္လို႕ ေတြးမိျပီး က်မ အျမဲ ျပဳံးမိတယ္... သူကေတာ့ က်မအေတြးကို မသိဘူးေပါ့... "ဒီတစ္ခါ အမ်ားၾကီး ဝယ္လိုက္တယ္... အဝ,သာ စားေတာ့... ေယာကၡမကို ေနာက္ျပန္မတိုင္နဲ႕ေနာ္..."လို႕ သူက ေျပာေတာ့ က်မ တဟီးဟီးနဲ႕ သေဘာက်ျပီး ရယ္မိတယ္... တစ္ေန႕က လမ္းမွာ မုန္႕အိုးေလး စားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ သူက ဝယ္ေပးတယ္... ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ဟိုေရာက္မွ စားမယ္ေပါ့ဆိုျပီး အထုပ္ေလးကိုင္ျပီး ေလွ်ာက္လာတာေပါ့... ေရႊဘုံသာလမ္းက ပစၥည္းအေဟာင္းေတြေရာင္းတဲ့ ေနရာေတြ ႏွစ္ေယာက္သားတိုးၾကည့္ရင္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ျပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္းက J-Donut ဆိုင္မွာ အေအးတိုက္တာနဲ႕ သြားထိုင္ၾကတယ္... မထူးပါဘူးဆိုျပီး မုန္႕အိုးေလးပါ ထိုင္စားၾကတာေပါ့... သူ႕သူငယ္ခ်င္းက မစားေတာ့ သူနဲ႕က်မ ႏွစ္ေယာက္တည္း စားတာ... သူက အစားအေသာက္စားရင္ အရမ္းျမန္သေလာက္ က်မက တို႕ကနန္ဆိတ္ကနန္းနဲ႕ ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေႏွးေႏွးစားတတ္သူ... သူက စကားတေျပာေျပာနဲ႕ စားလိုက္တာ အိတ္ထဲမွာ မုန္႕က တစ္ခုပဲ က်န္တယ္... သူ႕သူငယ္ခ်င္းေရွ႕ဆိုေတာ့ ေျပာရတာ အားနာတယ္ေလ... က်မက မုန္႕တစ္ခုကို သုံးေလးကိုက္ေလာက္ ျပီးမွ မုန္႕တစ္ခုကုန္တာ... သူက တစ္ခုကို တစ္လုတ္... က်မက လက္ထဲက ကိုက္လက္စကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ဝါးရင္း အိတ္ထဲက တစ္ခုက ငါ့အတြက္ေပါ့ေလ..လို႕ ေတြးတုန္းရွိေသး သူက စြတ္ဆိုယူျပီး တစ္ခုလုံး သူ႕ပါးစပ္ထဲ ထည့္ပစ္လိုက္တယ္... အိတ္ထဲကေန သူစားပစ္လိုက္တဲ့အထိ အေႏွးျပကြက္ျပသလို က်မ စိတ္ထဲ သူ႕လက္ ရွားမႈေတြကို ၾကည့္ေနရသလိုပဲ... ဆိုင္ထဲကထြက္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းလည္း လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားေတာ့မွ "မုန္႕အိုးေလးက k2 အတြက္ဝယ္တာလား... ဘယ္သူ႕အတြက္ ဝယ္တာလဲ"လို႕ သူနဲ႕လက္တြဲေလွ်ာက္ရင္း သူ႕လက္ကို ကိုင္လႈပ္ျပီး ေမးလိုက္ေတာ့... "ဟင္... ဘာလို႕လဲ..."တဲ့... "k2 ၃ခုပဲ စားလိုက္ရတယ္..."လို႕ မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့ "ဟင္... ဟုတ္လား" ဆိုျပီး သူက ရယ္တယ္... အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်မအေမကို ျပန္တိုင္ေျပာလိုက္တယ္လို႕ သူ႕ကို ေျပာျပလိုက္တယ္... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခု မုန္႕အိုးေလး ဝယ္ေတာ့ အဲ့ဒါကို ရည္ရြယ္ျပီး က်မအေမကို ေနာက္တစ္ခါ မတိုင္ေတာ့ဖို႕ သူက ေျပာလိုက္တာ... 

မုန္႕ေတြဝယ္ျပီး သူ႕အိမ္ကို ျပန္ၾကတယ္... အိမ္ေရာက္ေတာ့ စားဖို႕ ျပင္ဆင္ၾကတယ္... မုန္႕အိုးေလးကိုေတာ့ သူ႕ေမေမနဲ႕ နပ္စ္မေလးအတြက္ တစ္ဝက္ခြဲျပီး ပန္းကန္ေလးနဲ႕ ထည့္ေပးလိုက္တယ္... ျပီးမွ အိမ္ေရွ႕ သူ႕ laptop နားမွာပဲ စားပြဲေလးခင္းျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ၾကက္သားသုပ္စားၾကတယ္... က်မက ဒီအတိုင္းစားျပီး သူက ထမင္းနဲ႕စားတာ... သူက စာေစာင္တစ္ခုဖတ္ရင္း စားေနတာ... က်မက ၾကက္သားသုပ္ေတြ စားမကုန္ေတာ့ သူ႕ပန္းကန္ထဲ အသားေလး ခိုးခိုးထည့္တာ သူကေတာ့ ဘယ္သိမလဲ... စားျပီးေတာ့ သူက ေျပာေသးတယ္... အမ်ားၾကီးပဲေနာ္တဲ့... ေတာ္ေတာ္ဝ,သြားတယ္တဲ့... သူက စားျပီး internet သြားသုံးေနတယ္... က်မကေတာ့ ခိုးျပီး ရယ္တာ သူ ဘယ္သိမလဲ... ၾကက္သားသုပ္ေတြ စားလိုက္ေတာ့ မုန္႕အိုးေလးေတြ သိပ္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး... အဲ့ဒါနဲ႕ သူ႕ကို သြားခြံ႕ေကြၽးေတာ့ သူက မစားဘူးတဲ့... ေယာကၡမနဲ႕တိုင္လို႕ ဆိုျပီး သူက စိတ္ျပန္ေကာက္တယ္... တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူက ကေလးဆိုးၾကီးနဲ႕တူတယ္... သူ႕ကို ျပန္ေခ်ာ့ျပီး မုန္႕ေကြၽးရတယ္... အမွန္ေတာ့ က်မတစ္ေယာက္တည္း စားလို႕မွ မကုန္တာ... သူက internet ေလး သုံးလိုက္... က်မေကြၽးတာ စားလိုက္နဲ႕ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ သူ စားေနတာ သူမသိလိုက္ဘူးေလ... စားျပီးေသာက္ျပီး အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ေတြ သြားေဆးေတာ့ က်မက ေဆးတာ တာဝန္ယူလိုက္ပါတယ္... ဒါက အိမ္မွာ လုပ္ေနက်ဆိုေတာ့ ကြၽမ္းတယ္ေလ... 

မိုးကလည္း တိတ္မလားနဲ႕ ေစာင့္လိုက္တာ ညေနသာ ေစာင္းသြားတယ္ မတိတ္ဘူးေလ... မိုးတိတ္ရင္ ဓာတ္ပုံေလးဘာေလးသြား႐ိုက္မယ္လို႕ ၾကံထားတာ... ညသာေရာက္သြားတယ္ မိုးက မတိတ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား internet သုံးျပီး ပ်င္းေနရတာေပါ့... 

ေမွာင္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား တရုတ္တန္းဘက္မွာ တစ္ခုခုစားဖို႕ ထြက္လာျဖစ္ၾကတယ္... မိုးကေတာ့ ရြာတုန္း... ဘာစားခ်င္လဲေမးေတာ့... က်မလည္း စိတ္ကူးထဲရွိတဲ့ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ခ်င္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္... မိုးရြာလို႕လားမသိ... အေအးဆိုင္ေတြက ပိတ္... ဖြင့္တဲ့ ဆိုင္က် ေထာပတ္သီးက မ,ရ... မရဘူးဆိုလို႕လားမသိ က်မလည္း ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ပိုေသာက္ခ်င္လာတယ္... တစ္လမ္းလုံး သူ႕ကို "ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ခ်င္တယ္" ဆိုျပီး ဂ်ီက်လာေတာ့ သူလည္း တစ္ဆိုင္ဝင္တစ္ဆိုင္ထြက္ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ေပးရရွာတယ္... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း သူက က်မအေပၚ အရမ္းကို စိတ္ရွည္သီးခံတတ္တယ္... ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေရႊေတာင္တန္းလမ္းက အေအးဆိုင္မွာ ေထာပတ္သီးေတြရွိေနတယ္... ဒါနဲ႕ ေၾကးအိုး အရင္သြားေသာက္ၾကတယ္... ျပီးမွ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ သြားေသာက္ၾကတယ္... သူကေတာ့ မေသာက္ပါဘူး... က်မဆီက တစ္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းပဲ ေသာက္ျပီး က်န္တာ တစ္ေယာက္တည္းေသာက္တာ... မနက္က မိုးမိထားတာေရာ မိုးကေအးတာေရာနဲ႕ ေပါင္းျပီး လူက ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းျပီး အိပ္ခ်င္ေနတယ္... ဒါေပမယ့္ သူသြားတဲ့ေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ျဖစ္တုန္းပဲ... ေနာက္ ၉လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သူ႕အသိေကာင္ေလးေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ သူက အဲ့ဆိုင္က ခုံပုေလးေတြမွာ ဝင္ထိုင္ျပီး စကားေျပာတယ္... ခဏေနေတာ့ ဖုန္းထုတ္ျပီး ေၾကးအိုးဆိုင္မွာကတည္းက ၾကည့္ေနၾကတဲ့ movie ကို ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ၾကည့္ၾကတယ္... သူ႕ပခုံးေပၚ မွီျပီး ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရာက မ်က္ခြံေတြက ဘယ္လို ေလးလံျပီး ပိတ္က်,သြားတယ္မသိ... အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္... သူ လွည့္ၾကည့္ျပီး "k2 အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္"ဆိုတဲ့ အသံၾကားမွ ျပန္သတိဝင္လာေတာ့တယ္... 

အဲ့ဒါနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား လိုင္းကားစီးျပီးပဲ က်မကို သူ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႕တယ္... အျပန္ မိုးဖြားဖြားရြာေနတာကို ထီးမယူဘူးလုပ္ေနလို႕ စိတ္ေကာက္လိုက္ေသးတယ္... အဲ့ေတာ့မွ ထီးယူျပီး ျပန္သြားေတာ့တယ္... 

သူ႕ေမြးေန႕အတြက္ က်မ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မလုပ္ေပးျဖစ္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ သူေမြးေန႕အတြက္ က်မ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္... 

Created By: k2tmaung (24 September 2012 Monday 03:00AM)