Happy Birthday...

ဒီည ဖုန္းမဆက္ေတာ့ဘူးလို႕ေတာ့ ေျပာထားသား...

ဒါေပမယ့္ က်မေမြးေန႕ဆိုေတာ့ "စိတ္ေလးမ်ား ေျပာင္းျပီးေတာ့..." ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးကတစ္ဖက္ မဆက္လည္းေနေပါ့ဆိုတဲ့ အရြဲ႕တိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေလးကတစ္ဖက္... ေနာက္ဆုံးေတာ့ အိပ္ယာေစာေစာမဝင္တတ္တဲ့ က်မ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ယာထဲ သြားလွဲေနလိုက္ေတာ့တယ္...

အိမ္ေရွ႕ခန္းက ဖုန္းသံၾကားလိုက္ေတာ့ ပထမဆုံး ႏိုးလာသူက က်မ... အေဖနဲ႕အေမၾကားမွာ အိပ္ေနတဲ့က်မ မိဘေတြ မႏိုးေအာင္ အညင္သာဆုံး ကုတင္ေပၚကဆင္းဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ က်မလႈပ္ရွားမႈေတြ သိပ္ျမန္ဆန္လြန္းသြားလို႕ ထင္ပါရဲ႕... မိဘေတြ ႏိုးသြားၾကတယ္... ႏိုးသြားျပီဆိုေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုျပီး ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို အေျပးတပိုင္း ေျပးထြက္လာခဲ့ေတာ့ ေနာက္ဘက္မွာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘယ္ကဖုန္းလာတာလဲ... ဘာလဲ ညာလဲနဲ႕... စကားသံေတြ က်န္ခဲ့ေလရဲ႕...


က်မ အိပ္ေရွ႕ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းနဲ႕ အနီးဆုံးမွာ အိပ္တဲ့ ေမာင္ေလးက ဖုန္းကိုင္ျပီး ျဖစ္ေနျပီ... က်မဖုန္းပဲဆိုတာ အတတ္သိေနတဲ့ က်မက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးပိုက္လို႕ ေဘးမွာ အသာရပ္ေနလိုက္တယ္... ေမာင္ေလးဖုန္းထိုးေပးေတာ့... ဖုန္းထဲက အသံကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဖန္ခြက္တစ္လုံး က်ကြဲသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕... ၾကမ္းျပင္မွာပဲ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ဖုန္းလက္ခံေျပာရင္း လူက အလိုလို ျပန္အိပ္ခ်င္သြားျပန္တာ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းပါရဲ႕... အင္းေလ... သူက ဖုန္းမဆက္ဘူးလို႕ ေျပာထားသားပဲ... ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ က်မသာ အျပစ္ရွိ လူသားေပါ့...

ဖုန္းခ်ျပီးေတာ့ ခပ္ေတြေတြနဲ႕ အိပ္ခန္းဘက္ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္... ေမွးကနဲလို႕ ထင္လိုက္ေပမယ့္ က်မ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာသြားပါေရာလား... အျပင္ဘက္မွာ အေမွာင္ဆုံးအခ်ိန္ကိုေရာက္လို႕ က်မေမြးေန႕ေလးကို တျဖည္းျဖည္း ခ်ည္းႏွင္းလို႕ဝင္ေရာက္လာေနျပီေလ... အိပ္ယာေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိဘေတြက ဘယ္သူလဲ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘာညာနဲ႕ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေနေပမယ္ ့စကားလုံးေတြက ရင္ဘတ္ထဲကေန တက္မလာေတာ့...

ဒီေန႕ က်မေမြးေန႕... ေန႕ေကာရက္ေကာ တိုက္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ေမြးေန႕ေလးတစ္ေန႕ေပါ့... အရင္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမြးေန႕ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဝတ္အစားအသစ္ ဖိနပ္အသစ္နဲ႕ က်မေမြးေန႕ဆိုတဲ့ အသိေလးနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြျပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနဖို႕ အျမဲၾကိဳးစားတတ္တယ္... တစ္ခုခု စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္စရာနဲ႕ ၾကဳံခဲ့ရင္လည္း က်မ သိပ္စိတ္ဆိုးတတ္တယ္... ဘာလို႕ဆို က်မက က်မေမြးေန႕ကိုသာ ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးအထားဆုံးေန႕ရက္ကေလးအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားလို႕ပါပဲ... ခုေတာ့ အသက္ၾကီးလာလို႕ ထင္ပါရဲ႕... ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ က်မကို မိဘေတြက ေမြးေန႕မေရာက္ခင္ကတည္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲလို႕ ေမးခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွထူးထူးျခားျခား လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိ... အၾကီးဆုံးသမီးမို႕ပဲလား၊ ေမြးေန႕ျပီးေနာက္တစ္ရက္က အမ်ားျပည္သူရုံးပိတ္ရက္ျဖစ္လို႕ပဲလားေတာ့မသိ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ႏွစ္တိုင္းလိုလို ေမြးေန႕အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ျဖစ္တတ္တာ၊ လုပ္ရမွလည္း ေက်နပ္တတ္တဲ့ က်မကို က်မမိဘေတြက အျမဲ အလိုလိုက္တတ္ၾကတယ္... ဒီႏွစ္ေတာ့ က်မေမြးေန႕အတြက္ အရင္လို တက္တက္ႂကြႂကြမရွိလို႕ထင္ပါရဲ႕... မိဘေတြက ေမြးေန႕မွာ ဝတ္ဖို႕ အက်ႌသစ္ေလး ႏွစ္ထည္ အတင္းလိုက္ဝယ္ေပးခဲ့တယ္...

ေမြးေန႕မွာ စိတ္ထဲ လုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တယ္... အဲ့ဒါကေတာ့ ဘုရားသြားခ်င္တာ... အိပ္ယာကႏိုးႏိုးခ်င္း ေမာင္ေလးကို အတင္းသြားႏိႈးလိုက္တယ္... သူကေတာ့ တစ္ေန႕က ေဆးရုံးမွာ ညဘက္ ေဟာက္စ္ဆင္းထားရလို႕ မေန႕ညေနကတည္းကေန ဒီေန႕မနက္ထိ အိပ္ေကာင္းတုန္းေပါ့... အားလုံးျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ အိမ္ကမထြက္ခင္ အဖြား၊ မိဘနဲ႕ အလည္ေရာက္ေနတဲ့ အေဒၚကို ဦးဆုံး ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့ ေမြးေန႕အတြက္ မဂၤလာရွိေသာ ဆုေတာင္းစကားေတြကို ပထမဆုံး ရလိုက္တဲ့အခါ ဝမ္းသာမႈေတြ ျဖစ္ထြန္းရတယ္... အဖြားက ခဏေနေတာ့ စကၠဴအနီေလးနဲ႕ ထုပ္ထားတဲ့ အမ္ေပါင္းေလး လက္ထဲလာထိုးထည့္ေပးတယ္... က်မျပဳံးလိုက္မိတယ္... ဒါ ေမြးေန႕မွာ ပထမဆုံးရတဲ့ လက္ေဆာင္ပါလားလို႕ေပါ့...

ႏွစ္တိုင္းလိုလိုကေတာ့ ပထမဆုံး ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ ညီမေလးဆီက တစ္ခုခုရေနက်... ဒီႏွစ္လည္း မႏွစ္ကလို ေမြးေန႕မွာ ညီမေလးက အေဝးမွာ...

ဘုရားမသြားခင္ Lucky Seven မွာ မနက္စာဝင္စားလိုက္ေသးတယ္... ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသြား... ေရသပၸါယ္ လက္ယာရစ္ သံုးပတ္ပတ္ျပီး ဆင္းခါနီး ဓာတ္ပုံေလးဘာေလး႐ိုက္လိုက္ေသးတယ္... ေနာက္ ဇီဝိတဒါနသံဃာ့ေဆးရုံၾကီးမွာ သြားလႉျဖစ္တယ္... ေန႕လည္ေရာက္ေတာ့ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ဒီအတိုင္းၾကီး မျပီးဆုံးလိုက္ခ်င္တာနဲ႕ အရင္ရုံးမွာတုန္းက အလုပ္အတူလုပ္ခဲ့တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ဆီ ေနပူရွိန္မေသးခ်ိန္ ထီးေလးေစာင္းျပီး တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္... မေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ သြားေနက်ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းေတြက တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လို႕ေနပါလား... သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးမမွတ္မိတာနဲ႕ ေအာက္ထပ္ကေနပဲ ဖုန္းလွမ္းဆက္ရင္း ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္...

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တဲ့ ဖုန္းက ျမည္လာခဲ့ေတာ့တယ္... တကယ္ေတာ့ Birthday Wish လုပ္တာမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေပးတာမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုမွာ သူ႕ကို ဦးဆုံးျဖစ္ေနေစခ်င္ခဲ့ေပမယ့္....... အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့လို႕ထင္ပါရဲ႕... ဖုန္းသံၾကားရခ်ိန္မွာ က်မအတြက္ ရင္ထဲမွာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္... ခဏေလးပါပဲ... ဖုန္းအခ်ျပီး နည္းနည္းၾကာမွ သူငယ္ခ်င္းက ေအာက္ထက္ေရာက္လာခဲ့တယ္... သူဝယ္ေကြၽးတဲ့ ပဲၾကာဇံသုပ္ဆိုတာကို စားျပီး က်မတို႕အေၾကာင္းသိတဲ့ လူအနည္းစုထဲက တစ္ေယာက္မို႕ ရင္ဖြင့္ခြင့္မရတာၾကာေတာ့ ေျပာျပခ်င္တာတစ္ခ်ိဳ႕ ေျပာျပရင္း ေျပာရတာကို အားမရွိသလို ခံစားလာရျပန္တယ္...

ေနာက္ေတာ့ အင္တာနက္ ခဏသြားသုံးရင္း သူနဲ႕ စကားခဏေျပာျဖစ္လိုက္တယ္... Facebook ေပၚက ေမြးေန႕ဆုေတာင္းေလးေတြ လိုက္ဖတ္ reply ေလးေတြ ျပန္ရင္း... သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း သူသိခ်င္တာေတြ ေျပာျပရင္း အခ်ိန္က ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာခဲ့တယ္... ထြက္လာတာ ၾကာျပီမို႕ အိမ္ကလည္း ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့တယ္... ေမွာင္လာတဲ့အခ်ိန္မို႕ က်မဖခင္ကိုပဲ လာၾကိဳခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္... ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလည္း ဒီလို ေမွာင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မမိဘေတြ ဖုန္းဆက္ေခၚခဲ့ဖူးတယ္... ဒါေပမယ့္ ခုလို ေစာေစာစီးစီးေတာ့ က်မ အိမ္မျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... လမ္းေလွ်ာက္ျပီး လမ္းမွာ ပထမဆုံးအၾကိမ္ ဝက္သားထုတ္ထိုးေတာင္ ဝယ္စားလိုက္ေသးတယ္... ေနာက္က်မွ Taxi နဲ႕ ျပန္လာတဲ့ က်မကို က်မဖခင္က ဝရံတာမွာ ထြက္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္... သူနဲ႕ သြားမွန္းသိေပမယ့္ က်မေမြးေန႕မို႕ထင္ပါရဲ႕... က်မေပးတဲ့ အစီအစဥ္မက်တဲ့ ဆင္ေျခေတြကို ထပ္ျပီး မေမးခဲ့ေတာ့ဘူးေလ...

ညမိုးခ်ဳပ္လာေလ... ေမြးေန႕က ဘာမွလည္း အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႕ ခံစားလာရရင္း ဝမ္းနည္းမိသလိုလို... ေနာက္ေတာ့ မိသားစုေတြ အမွတ္တရဓာတ္ပုံသြား႐ိုက္ရင္း အေဝးေရာက္ေနတဲ့ ညီမေလးဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ခ်က္ခ်င္းေခၚမရေတာ့ internet ခဏသုံးျဖစ္ျပန္တယ္... ေနာက္ ညီမေလးကို ဖုန္းေခၚရေတာ့ မနက္ကဘုရားသြားတာ အလႉလုပ္တာေတြ ေျပာျပျဖစ္တယ္... ခဏေနေတာ့ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္... ေစာေစာပဲ အိပ္ယာဝင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း က်မမိခင္ကို "ဒီႏွစ္ ဘာေမြးေန႕လက္ေဆာင္မွလည္း မရဘူးေနာ္"လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ "အက်ႌအသစ္ဝယ္ေပးတယ္ေလ..."လို႕ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္... ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သား... ဒါေပမယ့္ က်မကလည္း ေမြးေန႕မွာ ပါကင္ေလးနဲ႕ ရတဲ့ လက္ေဆာင္ကိုမွ ဘာေလးလဲလို႕ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးရတဲ့ လက္ေဆာင္မ်ိဳးကိုမွ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္တတ္တာ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတာပါလားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္သုံးသပ္ျဖစ္တယ္...

ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေမြးေန႕မွာ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမလုပ္ဘဲ ထူးထူးျခားျခား အိပ္ယာေစာေစာဝင္ခဲ့တယ္...

Created By: k2tmaung (12 January 2011 Wednesday 05:27AM)

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္...