'Happy Birthday' တဲ့
စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း ရပ်တန့်သွားမိတယ်ထင်တယ်...
ဘယ်အရာကများ ကိုယ့်မွေးနေ့ကို သတိထားမိစေတာပါလိမ့်... လို့
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်အနည်းငယ်က ခုလိုပဲ မွေးနေ့ဆုတောင်းပေးလို့ ကိုယ့်မွေးနေ့ကို မှတ်မိနေသေးတာလားလို့ မေးမိတယ်... မမှတ်မိပါဘူးတဲ့... ကိုယ့် gmail ရဲ့ calendar က သူ့ gmail မှာ share လုပ်ထားတာ မဖြုတ်ရသေးလို့ reminder တွေ လာပေါ်နေလို့ သိတာပါတဲ့... "ဪ"လို့ တခွန်းပဲ ကိုယ့်စိတ်ထဲကိုယ် ရေရွတ်မိတယ်ထင်တယ်... အဲ့တုန်းက အဲ့ share ထားတဲ့ calendar ကို သူ့ရည်းစားတွေ့မှာစိုးလို့ဆိုပြီး အတင်းပြန်ဖြုတ်ခိုင်းတာ မှတ်မိနေသေးတယ်... အရေးတကြီး အလောသုံးဆယ်မို့ စိတ်တိုလို့ "သမီးရည်းစားအဖြစ်က ပြတ်လို့ ၃/၄နှစ်လားရှိနေပြီ ခုမှ ပြောရလား"လို့တောင် စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြောမိသေးတာကိုလည်း မှတ်မိသေးတယ်... ဒါဆို ကိုယ်နဲ့သူနဲ့ ဘယ်လို link မျိုး ရှိနေသေးလို့ ကိုယ့်မွေးနေ့ကို သတိထားမိပြီး bday wish လာလုပ်တာပါလိမ့်လို့ တွေးရင်း ငါ ဘာတွေများ မပိတ်၊ မဖြုတ်၊ မသိမ်းမိတာပါလိမ့်လို့ အထပ်ထပ်စဥ်းစားပေမယ့် စဥ်းစားလို့ အဖြေမရခဲ့...
ပြီးတော့ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မှုမျိုး ပေးရမလဲလို့ ကိုယ် တနေကုန် တွေးမိခဲ့တယ်...
နောက်ဆုံး...
ဘာမှမတုန့်ပြန်ခြင်းဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိရှနာကျင်ခြင်းမှ အကာကွယ်နိုင်ဆုံးဖြစ်မယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်မိတယ်...
တော်ပြီလေ...
ခွင့်လွှတ်ခြင်း၊ နားလည်ပေးခြင်းဆိုတာ အတိုင်းအတာ ရှိသင့်တယ် မဟုတ်လား...