သုည

အေမက "တစ္"ေပါင္းလိုက္...
အေဖက "တစ္"ေပါင္းလိုက္နဲ႕...
ငါ့ကိုယ္ငါ အေပါင္း"တစ္ရာ"ဆိုျပီး...
ေကာင္းလွျပီ အထင္နဲ႕ မာန္တက္...
အထင္ၾကီးမႈ ေခ်ာက္ၾကီးထဲ...
အေခါက္ေခါက္ ခုန္ခ်လို႕ ငါ့ဘဝက လွမွလွေပါ့...

ေလာကၾကီးထဲ အေဖမကူ အေမမကူနဲ႕...
ကိုယ့္ေျခကိုယ္သုံး ရုံးကန္ၾကည့္မွ...
ဟိုလူက "တစ္"ႏႈတ္လိုက္...
ဒီလူက "ႏွစ္"ႏႈတ္လိုက္နဲ႕...
ဘဝက ျခစ္ျခဳပ္ကုပ္ပဲ့ေနလိုက္တာ...
ဒါေတာင္ "ငါဟဲ့.."လို႕ အစြယ္က မက်ိဳးႏိုင္ေသး...
ေဘးလွည့္လို႕ ရန္ေစာင္...
မာန္ေထာင္ေကာင္းေနတုန္း...

တစ္ေန႕ကမွ မွန္ထုတ္ၾကည့္တယ္...
အို... ငါဟာ သုည...
ခုမွ အစ... ရွိပါေသးလား...
ေဆးဆိုတာ ခါးမွ အနာက်က္သလို...
သင္ခန္းစာေတြက ခါးမွ...
ဘဝက အထာက်သတဲ့...

ကဲ... သုည...
ေရွ႕ဆက္ က,လို႕...
အေပါင္းေတြရွာစု...
ေလာကဒဏ္ကို အံတုဦးစို႕...

Created By: k2tmaung (19 December 2011 Monday 05:27PM)