သူ ႏွင့္ ပန္း႐ိုင္း

မင္းက ပန္းအေၾကာင္း ႏွံ႕စပ္သူ...
ငါက ပန္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္...
"မင္း နဲ႕ ငါ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ရေအာင္"တဲ့ ...
ကန္႕လန္႕ကာဖြင့္စမွာေတာ့...
ရယ္သံေတြ ေပ်ာ္ျမဴး ပန္းေတြ ပြင့္ဖူးခဲ့ပါတယ္...

ဘယ္လိုပဲ မင္း သင္သင္...
ငါက ပန္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဇာတိကို...
မဝွက္တတ္ခဲ့ဘူး...
ပတ္သက္မႈအေပၚ စိတ္ပ်က္တာ...
တကယ္ေတာ့ မင္းလည္း မမွားခဲ့ပါဘူး...

"ေဝးကြာမႈ"က ေသြးထိုး...
"နားလည္မႈ"က မယဥ္ပါး...
ၾကာေတာ့...
အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ ထင္ရာျမင္ရာ စစ္ခင္း...
ရင္းတည္ခဲ့တဲ့ "နာက်ည္းမႈ"ေတြ...
နင္းေျခခဲ့တဲ့ "ႏွလုံးသား"ေတြ...
ၾကားတရားခံကေတာ့... "မာန္မာန"ေတြေပါ့...

မေၾကလည္မႈေတြၾကား...
စကားလုံးတစ္စုနဲ႕ မင္း စ,ျပီး စစ္ျပင္ခဲ့တယ္...
ေနာက္ဆက္တြဲ စစ္ထိုးသူကေတာ့ ငါ ပန္း႐ိုင္းေပါ့...
အရွုံးအႏိုင္ မကြဲျပားခင္...
ငါ့မာနကို နန္းခ်...
နန္းက် သံေယာဇဥ္နဲ႕...
ငါက စ,လို႕ ခ်စ္ၾကည္ေရး သံတမန္ခင္းခဲ့တယ္...
"အမုန္း"တံခါး မင္း တားထားျပီးမွေတာ့..
ငါတို႕ေတြ...
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္...
တပ္မေခါက္ေၾကးေပါ့...

ႏွစ္ေယာက္လုံး စစ္ပန္းမွာ ေၾကာက္သူ...
ေနာက္လူကို ညွာတာၾကသူေတြမို႕...
တို႕ေတြ ခပ္တန္းတန္းနဲ႕...
လမ္းေတြ႕ရင္လည္း မေခၚေၾကးေပါ့...

ၾကိဳးေတြ အထပ္ထပ္...
ရစ္ပတ္ခဲ့သူခ်င္းမို႕...
အလြမ္းေတြ ထုတ္ပိုး...
ျမတ္ႏိုးခဲ့ၾကသူခ်င္းမို႕...
မေျပာမေခၚ မျမင္မေတြ႕...
လက္ေတြ႕မွာ က်င့္သားမက်တဲ့...
ရက္သတၱပတ္ မ်ားစြာအလယ္...
အထာညက္ေသးမွာ မဟုတ္ေပမယ့္...
ၾကာရင္ေတာ့ ေသြးေအးသြားမွာပါ...

မင္းအေပၚ ထားခဲ့တဲ့ သစၥာ...
မင္း စြတ္စြဲသလို မဟုတ္ခဲ့တဲ့ ငါ့ေမတၱာ...
တကယ္ မွန္႐ိုးမွန္ရင္...
ဘဝမွာ ဘယ္"သူ"ကိုမွ ထပ္မၾကဳံပါရေစနဲ႕သား...။

Created By: k2tmaung (25 April 2011 Monday 10:37AM)