သနပ္ခါးေရက်ဲ မိတ္ကပ္မူကြဲ

ငယ္ငယ္က ငါ့ပါးျပင္ထက္...
႐ိုးသားျခင္းေတြ...
ပါးကြက္ ကြက္လို႕...
သနားခါး ဂုဏ္ေရာင္နဲ႕...
ငါ့ပါးမို႕မို႕မက ငါ့ဘဝက...
ေျပာင္လက္ခဲ့ဖူးတယ္...

မ်က္ႏွာထက္က အေလ်ာ့အတင္း...
အလိမ္အညာကင္းကင္းနဲ႕...
႐ိုးဆင္းမႈကို ခင္းက်င္းျပတတ္တယ္...
အျခယ္အသကင္းတဲ့ ငါ့မ်က္ဝန္းေတြက
စြန္းထင္းျခင္းအလ်င္းမရွိ...
အၾကည့္စူးစူးေတြနဲ႕ ရွင္းသန္႕ေနခဲ့ဖူးတယ္...
အေရာင္တင္ေလ့မရွိတဲ့ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု...
မုသားပုံေတြ ၾကဳံလို႕ေတာင္...
ဟန္ေဆာင္ မေျပာတတ္ခဲ့...

အရြယ္ေလးလည္း ရျပီ...
ပညာရည္ေလးလည္း ဝျပီ...
ဘဝဇာတ္ခုံေပၚလည္း တက္က,ရျပီမို႕...
ငါ့မ်က္ႏွာမွာ...
ေရာင္စုံ မိတ္ကပ္တို႕ ျခယ္သျဖစ္ခဲ့ျပီ...

မ်က္ဝန္းတို႕ကို ေဆးဆိုး...
ငါ့႐ိုးသားျခင္းေတြလည္း ေသြးတိုးစမ္းခံရတယ္...
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာလည္း အေရာင္ေတြေျပာင္းလို႕...
အေယာင္အေဆာင္ကင္းတဲ့...
ငါ့စကားလုံးေတြလည္း ေရာင္းစားခံခဲ့ရတယ္...

အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြရွိလို႕...
အက်ိဳးေတြလည္း ေျပာင္းလဲ...
ငါအေကာင္းဘက္က...
ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းဖ်ဖ်နဲ႕ ေတြးျဖစ္တယ္...
သနပ္ခါးနဲ႕ တစ္မ်ိဳး...
မ႐ိုးေအာင္ အျပစ္ကင္းကင္းနဲ႕လွသလို...
မိတ္ကပ္အကူနဲ႕...
႐ူပကာလည္း...
ရင့္က်က္ျခင္းေတြကို သရုပ္ေဆာင္ပါတယ္...

တစ္ခါတစ္ေလမွာ...
ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ႕ အျဖဴေရာင္ဟာ...
႐ိုးေျဖာင့္ျခင္းေတြကို ဂုဏ္ထူးေဆာင္သလို...
မိုးအစဲ ေနအခမွာ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့...
သန္႕တန္႕ေရာင္ေတြဟာလည္း...
ဘဝတစ္ခုရဲ႕ ရင့္က်က္ျခင္းေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ပါတယ္...

သနပ္ခါးရနံ႕လည္းပ်ယ္...
မိတ္ကပ္အလွလည္းႂကြယ္လို႕...
႐ိုးသားျခင္းအျဖဴေရာင္ေတြအစား...
သက္တန္႕ေရာင္ အတုအပေတြ မ်ားလို႕..
စိတ္ပ်က္အားငယ္ ႏြမ္းနယ္လို႕ မေနခ်င္...
အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္...
မ်က္ႏွာျပင္ထက္ မိတ္ကပ္ဖ်က္လို႕...
သနားခါးေရက်ဲ ငါျခယ္ႏိုင္ပါေသးတယ္...

လူေတြေရွ႕ေမွာက္ အေရာက္သြားရတဲ့...
ဘဝဇာတ္ပြဲအလယ္က မင္းသမီးတစ္ေယာက္မို႕...
မလႊဲမေရွာင္သာ မိတ္ကပ္ေတြ အခါခါလိမ္း...
ငါ ယိမ္းႏြဲ႕လို႕ က,ေနရေပမယ့္...
တန္ဖိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း...
မိတ္ကပ္တိုင္းမွာလည္း အဆိုးနဲ႕အေကာင္းေတြရွိစျမဲမို႕...
ငါ့အသားအရည္တို႕လည္း ေဟာင္းႏြမ္းတတ္ပါတယ္...
ႏႈန္းထားေတြ မမ်ားျပားသလို ေဆးခါးအသြင္နဲ႕...
ငါ့စိတ္ႏွလုံးတို႕ အရြယ္တင္ေစဖို႕...
သနပ္ခါးေရက်ဲ မိတ္ကပ္မူကြဲကို...
ငါ လိုကို လိုအပ္ေနပါေသးတယ္...

Created By: k2tmaung (30 October 2009 Friday 10:05PM)